Javascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.comJavascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.comJavascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.com

* Estudi introductori
* Glossari

* Davantal
* Bibliografia
* Testimonis
* Aparat crític
* Notes
* Traduccions
* Imatges

 

Bertoni, Giulio. I trovatori d'Italia. Modena: Editore Cav. Umberto Orlandini, 1915.

Codi: 074,016 Autor: Bertolome Zorzi Gènere: Planh Número: LXVIII

 

Si·l monz fondes a maravilla gran

I
1
Si·l monz fondes a maravilla gran,
   
Non l’auria ges a descovinenza;
   
S'escurzis tot sivals so que resplan
   
Puois Quonratz reis, per cui reingnet vaillenza
 
5
          E valc iovenz
   
     E rics pretz e totz bes,
   
E d'Austorica l'auz ducs Federics,
   
Qui d'onrat pretz e de valor fon rics,
   
          Tan malamenz
 
10
               Son mort!
   
          Hai, quals danz n'es!
   
Mas car pres al segle tan de dampnage
   
          Taing qu'om l'azir,
   
     E car ergoillz ha pres
 
15
          Forz'e consir
         D'aunir pretz e parage.
     
II
 
Mas ieu me vauc trop fort meravillan
   
Com hai esfortz qu'en diga·ill meschaenza
   
Ni·l cozen dol ni·l sobremortal dan,
 
20
Quar dregz fora, segon ma conoissenza,
   
          Que·l membramenz
   
     Ses retrar m'aucies
   
E tot home qu'es de valor abrics,
   
Qar anc non fon hom ioves ni antics,
 
25
          Que·l mein vaillenz
   
               Trop fort
   
          No·ill sobrandes.
   
Qu'il e lur faig eron tan d'agradage,
   
          Que per l'auzir,
 
30
     Ben qu'om no·ls conogues,
   
          L'irat sentir
         Fazion alegrage.
     
III
 
Que·l reis, en cui non eron anc vint an
   
Amava Deu, dreg, mezur'e sïenza,
 
35
De que lh'anet pauc Salemos enan,
   
E Lamorat valc per armas, sens tenza,
   
          E lariamenz
   
     A poder det e mes
   
Tan que·l plus larcs senblav'ab lui mendics,
 
40
E fon amics als pros et enemics
   
          Als desplazenz
   
               Ses tort
   
          Qu'anc lur fezes,
   
Ni non ac meill Anzalos l'eritage
 
45
          D'aut abellir,
   
     Tan fon belz e cortes,
   
          E ses faillir
         Fon del plus aut lignage.
     
IV
 
Et el pro duc eron tant aib prezan
 
50
Qu'el ac de mout la reial chaptenenza,
   
Qu'adreg foron sei dig e sei senblan
   
E l’afars ac daus totas partz plazenza,
   
          Si qu'anc formenz
   
     Non faillic ni mespres,
 
55
Don cuig qu'a Deu fon lurs mortz granz fastics;
   
Mas car sofric q'avengues tals destrics,
   
          Tot fermamenz
   
               M'acort
   
          Que·il remembres
 
60
Qu'el mon per els non avi'aut estage,
   
          E que grazir
   
     Deuri'om per un tres
   
          L'entier iauzir
         Per lur bel compaingnage.
     
V
65
Hai! com vivon Tyes et Aleman
   
S'inz el cor an d'aquest dan sovinenza?
   
Quar tot lur mieill en estz dos perdut an
   
E gazaingnat an gran desconoissenza.
   
          Que si plazenz
 
70
     No·s venion demanes
   
Aunit viuran, tan fon Karles enics,
   
Qu'el s'agradet que visques Don Henrics
   
          E mortz cozenz
   
               A port
 
75
          D'ant'alberges
   
Estz bars, quar sap Espaingnols d'aut corage,
   
          E per far dir
   
     Qu'el non si dupta ges
   
          En far aunir
 
80
     Tant honrat seingnorage.
     
VI
 
          Hei, franca genz,
   
               Lur mort
   
          Pensatz ades
   
E que·s dira se·us sofretz tal outrage.
 
85
          Es ar albir
   
     N'Anfos, qu'onratz reis es,
   
          Si laiss'aunir
         Son frair'en tal estage!
     
VII
 
          Als avinenz
 
90
               Recort
   
          Que·l plainz faigz es
   
Ab gai sonet coindet e d'agradage;
   
          Qu'estiers m'albir
   
     Qu'om chantar no·l pogues,
 
95
          Ni neis auzir
    Tan mou de gran dampnage.

 

 

Institut d'Estudis Catalans. Carrer del Carme 47. 08001 Barcelona.
Telèfon +34 932 701 620. Fax +34 932 701 180. informacio@iec.cat - Informació legal

UAI