Appel, Carl. Provenzalische Inedita aus pariser Handschriften. Leipzig: Fues’s Verlag, 1890.

Codi: 063,005 Autor: Bernart Marti Gènere: Vers Número: XIII

 

Companho, per companhia

I	1	Companho, per companhia
		de folor
		soi d'amor en gran error;
		laidament romp e deslia,
	5	e·l iovens qu'en leis se fia,
		vai marritz
		pels amadors apostitz.
II		Ma part ai en la folia,
		chantador,
	10	quar anc fui proatz d'amor,
		c'al comensar me fon pia,
		mas era·m torn'en bauzia
		tot quan ditz,
		per que·m tenc per avelitz.
III	15	Mas ab bel mentir prendia,
		ses clamor;
		no tem mais escarnidor,
		qu'ela ditz ver, quan mentia,
		et ieu ment, can ver dizia;
	20	a envitz
		rema lo drutz esbaitz.
IV		Pos a trichamen saillia
		trichador,
		trichem tug, dompneiador!
	25	que·l trichars abaisaria,
		mas pel trichament ceria
		feblezitz
		lo tricx de la trichairitz.
V		Mas a enguan, se vezia,
	30	ses paor
		. . . . . . . . . . . . . .
		enguanatz enguanaria;
		enguanatz de felonia
		vau garnitz,
	35	com enguan enguanairitz.
VI		Pero per conseill faria
		la leuior
		Bernart Martin lo pintor,
		que ditz, e trai guirentia:
	40	greu er amors ses putia
		camiairitz,
		tro que·l mons sia fenitz.
VII		Uzatges es c'om en ria;
		. . qu'en plor,
	45	anc nuilhs hom a dezonor
		non fes plag en drudaria;
		per qu'ieu penrai de la mia
		totz aunitz
		lo be que·m n'es escaritz.
VIII	50	Eu n'aurai la senhoria
		en pascor,
		quan so·l ram carguat de flor.
		tals pot esser l'escaria,
		qu'encara·s reverdiria
	55	la raitz
		del verguan, qu'estec floritz.