Lewent, Kurt. An Old Provençal Chanson de mal mariée. "Romanic Review", 37.1 (1946), pp. 3-19

Code: 434a,001a Auteur: Serveri de Girona Genre: Sirventes Numero: I

Al fals gelos don Deus mal’aventura

I	1	Al fals gelos don Deus mal’aventura,
		car lo solatz me tol de mon amich,
		e·m dè mal, pus lo pris. Car tan me dura?
II		Pero d’aytan me tenc pre be segura
	5	que no viura quatre jorns, aço·us dic;
		que·l pausaray sus el pols tal untura
		que l’auzira, lo fals gelos enich.
		E a·m fata una bon’ escripura
		mos amis douz, que sus el col li lic,
	10	e ma mayre que tot jorn lo conjura.
III		Sabetz que·m fa·l gelos laia figura,
		can s’es colgatz, sol del dir ay fastich:
		l’esquenaça·m gira, c’a negr’e dura
		e pus aspra que fuylla de jaric,
	15	e pueys rimfla e polsa ses mesura.
		Si’n breu de tems de[l] negre m’en abric?
		Car anc no vi pus fera criatura.
IV		Luyn es de gaug, pres d’ir’ e de rancura
		qui marit a fexuch, fals ne enich,
	20	qu’eu o sai be per ma desaventura;
		c’un veyll ruat me deren mey amic,
		c’ab sa suor me malvet’ e·m madura.
		Qui·l ve, si·s vol tardar de mal destrich,
		diga·l que Deus li don bona pastura.
V	25	La domn’als Cartz e Sobrepretz atura
		valor ab si, e l’Enfans a cor ric
		de mantener pretz e patz e dretura.