Kolsen, Adolf. Sämtliche Lieder des Trobadors Giraut de Bornelh. Halle a. S.: Verlag von Max Niemeyer, 1910.

Codi: 242,020 Autor: Giraut de Bornelh Gènere: Canso Número: XLVI

 

Be m'era beus chantars

I	1	Be m’era beus chantars
		E plazia·m deportz,
		Mas per us vius rics mortz,
		Don m’es lor vist’afans,
	5	No·m mou flors ni verjans
		Ni pratz ni chans noveus.
		Tan no fo beus
		Lo gens tems ni·l pascors,
		Can avia socors
	10	Ab solatz; qu’era mais
		Me greja·lh pen’e·l fais,
		Can vei los filhs joves duchs e senatz
		E·l pair del sen del filh estar iratz.
II		E si no·m fos tan chars,
	15	Be·n volgr’esser estortz;
		Qu’entrels menutz e·ls fortz
		Chai bos pretz e bobans,
		Per qu’eu cut falh enans.
		Qu’er senher ni chabdeus
	20	Fai tan que leus;
		Que so que l’es onors
		Oblid’e·s vir’alhors
		E no·s gara verais
		C’adonc se met savais,
	25	Can pren chaptenh don non amena patz
		E deschapte cels c’avi’amparatz.
III		Vers es qu’en mans afars
		S’aven us dezacortz,
		Car si valh ni m’esfortz,
	30	Eu sui fols, arrogans;
		Qu’er’es proeza dans
		E vergonha maleus
		E justa treus
		E paubrera folors!
	35	Al sen dels ancessors,
		Can aondava jais,
		No valc un ou enais,
		Qu’era qui ri ni vol aver solatz,
		No l’es grazit, ans es fols apelatz.
IV	40	Molt m’es falhitz cudars
		Que m’er’us grans confortz;
		Qu’entre gandas e tortz
		Resortz us dezenans
		E no·m dari’us ans
	45	So que·m tolc us jorns breus.
		E mos apeus,
		Car es ab fortz senhors,
		No·m fai mas dezonors;
		Car si·m clam ni m’irais,
	50	Eu·m tolh mo drech e·l bais
		E seretz fols, si ja razo comtatz
		Lai on sabretz c’a tort seretz jutjatz.
V		Anc, pos s’esduis amars
		Ni poc chaber entortz,
	55	No fo l’avers conortz;
		Pos se mes en balans
		L’empostz e·l benestans,
		L’enganars s’ i asseus
		C’anc bos morseus
	60	No fo fachs, pos amors
		Eguet lo cerf ab l’ors
		Ni per aver s’afrais.
		Be conve sia gais
		Qui drutz se met e cortes e prezatz
	65	E gen tenens e ben enrazonatz.
VI		Per qu’eu m’en fora pars;
		Mas a l’issen d’us ortz
		Me mostret una sortz
		Qu’eu fos a leis comans
	70	Que·m det sas mas ses gans,
		Don s’onret mos manteus
		E mos aneus.
		Pois, can fui d’aqui sors,
		Tornei vas leis de cors
	75	C’ab bos pretz me retrais
		Mans bes que pois m’esfrais
		E·m dis:  ‚Amics, be siatz encertatz
		Que ja per me no seretz galiatz! ‛
VII		E donc si galiars
	80	T’es beus ni l’acomortz,
		Greu sera que no·n portz
		Las penas e·ls afans!
		Per que n’ira mos chans,
		Amics, si be l’espeus,
	85	Part los Manceus
		E de Paris a Tors
		Mostran als amadors
		Co·m galiet e·m trais
		Lo jorn que la m’estrais
	90	E fo ja tems c’om er’a det mostratz
		Per aital plach que fos en cort proatz!
VIII		Mas me que no·m biais
		M’aleuj’ Amors lo fais
		E·m rete pres, pos tot m’en sui lonhatz,
	95	E·m tol afan bona fes e vertatz
IX		E’n Sobre-Totz que·s n’er’amics clamatz;
		Mas er’ai vist que·m laissari’als datz.