Kolsen, Adolf. Sämtliche Lieder des Trobadors Giraut de Bornelh. Halle a. S.: Verlag von Max Niemeyer, 1910.

Codi: 242,006 Autor: Giraut de Bornelh Gènere: Chanson de croisade Número: LX

 

A l'onor Deu torn en mo chan

I	1	A l’onor Deu torn en mo chan,
		Don m’era lonhatz e partitz,
		E no m’i torna brais ni critz
		D’auzels ni folha de verjan
	5	Ni ges no m’esjau en chantan,
		Ans sui corossos e marritz;
		Qu’en mans escritz
		Conosc e vei
		C’apodera pechatz,
	10	Per que falh fes e sortz enequitatz.
II		E consir me meravilhan
		Com s’es lo segles endormitz
		E com be·n secha la raïtz
		E·l mals s’abriv’e vai poian;
	15	Qu’er’a penas prez’om ni blan,
		Si Deus es antatz ni laiditz,
		C’als Arabitz
		Trafas ses lei
		Rema Suri’en patz,
	20	E sai tenson entr’els las poestatz!
III		E pero ges no m’es semblan
		C’om valens d’armas ni arditz,
		Pos a tal coch’er Deu falhitz,
		Ja ses vergonha·lh torn denan;
	25	Mas cel c’aura pretz de so bran,
		De grans colps e dels seus feritz
		Er acolhitz
		Si de so rei
		Que·s tenra per paiatz,
	30	Qu’el non es ges de donar issaratz.
IV		E pos a cor de bo talan
		Dona poder Sanhs Esperitz,
		Eslonh a que no si’aizitz
		De doble trafa ple d’engan
	35	Esquivan cels c’ab Deu iran
		C’us de sa forsa no s’iritz;
		C’a penas vitz
		Per gran desrei
		De vairas volontatz
	40	Grans jauzimens venir ni de mans latz.
V		Mas desque segon tuch un ban
		E chascus vol esser grazitz,
		Qui mais pot, plus si’afortitz;
		C’aissi sapchan que venseran,
	45	E cilh s’aiuden que no·i van
		Per que Deus sia melhs servitz!
		Pero si ditz
		C’us quecs amnei
		So qu’el mon plus li platz,
	50	El sega nutz, qu’el nos rems despolhatz!
VI		Ai, chaitiva gens que diran,
		Can el remembrara·ls oblitz
		E volra comte dels pentitz,
		Cels qu’era no l’aiudaran?
	55	Veiretz be que razo rendran
		De can que·ls ai’ensenhoritz;
		E ja lor guitz,
		Fe que vos dei,
		Que·ls auran mal guidatz,
	60	No lor faran ni conort ni solatz.
VII		Be sapchatz que·m peza del dan,
		Mas per l’anta·n sui esbaïtz
		Que·lh trafanet menut mestitz,
		Que Deu ni lei ni be non an,
	65	Fassan sobre nos so que fan;
		Que lach nos an envilanitz
		C’anc non auzitz
		En tal agrei
		Del tems que Deus fo natz
	70	Tan gran perilh que tan leu fos portatz!
VIII		Pero si vauc solatz cobran
		Que m’era lonhatz e ganditz,
		E mos vers es en joi fenitz
		Qu’era comensatz en ploran,
	75	Desque las ostz chavaucharan
		E·l socors dels reis es plevitz.
		Mal er balhitz,
		So vos autrei,
		Soudas et amiratz,
	80	Can ilh venran, si no s’es deslonhatz.
IX		E·l coms Richartz es be garnitz;
		C’als seus aïtz,
		Qui que·l n’envei,
		S’es tals afars mesclatz
	85	Que ben es grans, e sia·n Deus lauzatz!