Javascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.comJavascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.comJavascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.com

* Estudi introductori
* Bibliografia de l'edició
* Glossari

* Davantal
* Bibliografia
* Testimonis
* Notes
* Traduccions
* Imatges

 

Bec, Pierre. Burlesque et obscénité chez les troubadours. Pour une approche du contre-texte médiéval. Paris: Stock, 1984.

Codi: 305,007 Autor: Monge de Montaudo Gènere: Tenson fictive Número: XII

 

Autra vetz fui a parlamen

I
1
Autra vetz fui a parlamen
   
     El cèl, per bon' aventura ;
   
     E feiron li vout rancura
   
De las dòmnas que's van penhen ;
 
5
Qu'eu los en vi a Dieu clamar
   
D'elas, qu'an fach lo tenh carzir,
   
Que se fan la cara luzir
    De çò qu'òm degr' en els pausar.
     
II
 
Però dis Dieus, mout franchamen :
 
10
     Monges, ben aug qu'a tortura
   
     Pèrdon li vout lor dreitura ;
   
E vai lai per m’amor corren,
   
E fai me’n las dòmnas laissar,
   
Que ieu no’n vuòlh ges clam auzir,
 
15
E si non se’n vòlon giquir,
    Eu las anarai esfaçar.
     
III
 
Sénher Dieus, fi m’ieu, chausimen
   
     Devètz aver e mesura
   
     De las dòmnas, cui natura
 
20
Es que lor caras tenhan gen,
   
E a vos non deu enujar
   
Ni’l vout no’us o degran ja dir :
   
Que jamais no’n volràn ufrir
    Las dòmnas denan lor, çò’m par.
     
IV
25
Monges, dis Dieus, gran falhimen,
   
     Razonatz e gran falsura,
   
     Que la mia creatura
   
Se gensa ses mon mandamen :
   
Doncs serion celas mieu par,
 
30
Qu’ieu fatz totz jorns envelhezir,
   
Si per pénher ni per forbir
    Podion plus joves tornar !
     
V
 
Sénher, tròp parlatz ricamen,
   
     Car vos sentetz en l’autura,
 
35
     Ni ja per çò la penhtura
   
Non remanrà ses un coven :
   
Que façatz lor beutatz durar
   
A las dòmnas tro al morir,
   
O que façatz lo tenh perir,
 
40
Qu’òm no’n puòsc’ el mon ges trobar.
     
VI
 
Monges, ges non es covinen
   
     Que dòmna’s gens’ ab penchura
   
     E tu fas gran desmesura,
   
Car lor fas tal razonamen.
 
45
Si tu o volguesses lauzar,
   
Elas non o degran sofrir :
   
Aital beutat que’l cuer lor tir,
    Que pèrdon per un sol pissar.
     
VII
 
Sénher Dieus, qui ben penh ben ven,
 
50
     Per qu’elas se donon cura
   
     E fan l’òbra espessa e dura,
   
Que per pissar no’s mòu leumen,
   
Pòis vos non las volètz gensar,
   
S’elas se genson, non vos tir ;
 
55
Abans lors o devètz grazir,
    Si’s pòdon ses vos bèlas far.
     
VIII
 
Monges, pénhers ab afachar
   
Lor fai manhs còlps d’aval sofrir,
   
E no’us pessetz ges que lur tit
 
60
Quant òm las fai corbas estar.
     
IX
 
Sénher, fuecs las puesca cremar,
   
Qu’ieu non lur puesc lur traucs omplir,
   
Ans, quan cug a riba venir,
    Adoncs me coven a nadar.
     
X
65
Monges, tot las èr a laissar,
   
Pòs pissars pòt lo tenh delir ;
   
Qu’ieu lur farai tal mal venir
    Qu’una non farà mais pissar.
     
XI
 
Sénher, cui que façatz pissar,
 
70
A Na Elís devètz grazir
   
De Montfort, qu'anc no's vòlc forbir,
    Ni n'ac clam de vout ni d'autar.

 

 

Institut d'Estudis Catalans. Carrer del Carme 47. 08001 Barcelona.
Telèfon +34 932 701 620. Fax +34 932 701 180. informacio@iec.cat - Informació legal

UAI