Appel, Carl. Provenzalische Inedita aus pariser Handschriften. Leipzig: Fues’s Verlag, 1890.

Codi: 063,007 Autor: Bernart Marti Gènere: Vers Número: XV

 

Farai un vers ab son novel

I	1	Farai un vers ab son novel,
		e vuelh m’en a totz querelar,
		qu’a penas trobi qui m’apel
		ni sol mi denhe l’uelh virar;
	5	trobat m’an nesci e fadelh,
		quar no aia ver aiustar.
II		Un non vey tan ric ni tan belh,
		no·s camge de tot son afar,
		quan trop ioves pert son capdelh,
	10	per qui deuria melhurar;
		quar plus lo plumon qu'un auzelh,
		quan lo vezon tot sol estar.
III		No·m puesc mudar que no·m querelh,
		que la folhia vey sobrar;
	15	non truep qui ab si m'aparelh
		ni·m fassa ben ni·m vuell'amar
		ni de nulha ren m'acosselh
		ni·m essenh quo no deya far.
IV		Si duerm trop, non er qui·m revelh,
	20	ns si penran tug a gabar;
		e s'istau tot iorn al solelh,
		pauc trobarai, m'an covidar;
		ia negus hom d'amic no vuelh,
		si non a poder de donar.
V	25	Greu er nulhs hom aperceubutz
		qui non a mas se a mandar;
		si's savis, er per folh tengutz,
		si'n aver no·l ve hom poiar;
		a tot despieg es cazegutz
	30	cuy ave autruy a gachar.
VI		Ja non er pros ni mantengutz
		qui no sap aver amassar,
		quar non es dregz reconogutz
		mais forsa, qui mais pot panar;
	35	e·l paupres es ses colp vencutz,
		que no·s pot cubrir ni tornar.
V		Cuy siey amic falhon del tot,
		ben seri'ops a perforsar
		que non estes tostemps el lot,
	40	ans vis, si poiria levar,
		que per fraire ni per nebot
		no·s deu negus hom re fizar.
VI		Mas so que hom a, sobre tot
		cove per mezur'a menar;
	45	si non o fai e sse·n escot,
		l'autruy li ave segr'e cassar.
		ab so qu'ieu sembli be la cot,
		que nontalh' e fa·l fer talhar,
VII		Aquo de qu'ieu non say un mot,
	50	cugi ad autruy ensenhar.