Audiau, Jean. Les poésies des quatre troubadours d'Ussel, publiées d'après les manuscrits. Paris: Librarie Delagrave, 1922.

Codi: 194,006 Autor: Gui d'Ussel Gènere: Canso Número: III

 

En tanta guisa·m men'Amors

I	1	En tanta guisa·m men’ Amors
		C’a penas sai si dei chantar,
		O si dei plangner o plorar,
		Tantz mi dona gaugz e dolors ;
	5	Pero, qi·m volgues dreich jutgar,
		Mais n’ai mals que bes, e majors ;
		Mas tant am finamen
		Qe·l mal teing a nien,
		E grazisc et enans
	10	Los bes, per qe·m platz chans.
II		Bona dompna, pretz e valors,
		E cortesi’ ab gen parlar,
		Huoill rizen, amoros e clar,
		E gens cors ab frescas colors,
	15	Et agratz, — don non avetz par,
		Sobre totz autres faitz meillors, —
		Vos fan entieiramen
		Sobre totas valen,
		Per q’ieu sui benanans
	20	Que fui d’amor clamans.
III		Gitat m’avetz de las clamors
		Ab precs et ab merce clamar,
		Per qe·m devetz tener plus car,
		Et fugir feignens prejadors,
	25	C’a dompna taing ben esquivar
		Lo bruit dels fals devinadors,
		Que per un mal dizen
		Que d’un semblan s’empren,
		S’en lev’ us bruitz tant grans
	30	C’amors en sembl’ engans.
IV		Et es gen de dos amadors
		Qan fan so qe·s taing ad amar ;
		Car trop pot hom amor doptar,
		Si lai on blasmes e paors
	35	Non o tol, a l’obra no par.
		Que greu er de doas colors
		Cors e faitz longamen.
		Sabetz que vau volven ?
		Tem que sia·l talans
	40	Lai on es lo semblans.
V		Aisso es l’enois e·l paors
		Que m’agra fait desesperar,
		E partir de vos e loignar,
		E virar, si pogues, aillors ;
	45	Mas tant sabetz los bens triar
		Dels mals, e·ls sens de las follors,
		Que aman, e temen,
		E celan, e sufren,
		M’en gauzirai enans
	50	Que si n’era clamans.
VI		Na Maria, soven
		M’agratz a ben disen ;
		Mas d’altres n’i a tans
		Que no·i es ops mos chans.