Serra-Baldó, Alfons. Els trobadors. Barcelona: Barcino, 1934 (2a ed. 1998).

Codi: 080,041 Autor: Bertran de Born Gènere: Planh Número: XVIII

 

Sui tuit li dol e·lh plor e·lh marrimen

		[PLANY*]
I	1	Sui tuit li dol e·lh plor e·lh marriment
		e las dolors e·lh dan e·lh chaitivier
		qu’om anc auzis en est segle dolen
		fossen ensems, sembleran tot leugier
	5	contra la mort del jove rei engles,
		don rema pretz e jovens doloros
		e·l mons oscurs e teint e tenebros,
		sems de tot joi, ples de tristor e d’ira.
II		Dolen e trist e ple de marrimen
	10	son remasut li cortes soudadier
		e·lh trobador e·lh joglar avinen.
		Trop an agut en Mort mortal guerrier!
		Que tout lor a lo jove rei engles,
		ves cui eran li plus larc cobeitos.
	15	Ja non er mais, ni no crezatz que fos,
		ves aquest dan el segle plors ni ira.
III		Estenta Mortz, plena de marrimen,
		vanar ti potz que·l melhor chavalier
		as tout al mon qu’anc fos de nula gen,
	20	quar non es res qu’a pretz aia mestier,
		que tot no fos el jove rei engles.
		E fora mielhs, s’a Dieu plagues razos,
		que visques el que maint autre enoios
		qu’anc no feiron als pros mas dol et ira.
IV	25	D’aquest segle flac, ple de marrimen,
		s’amors s’en vai, son joi tenh menzongier,
		que re no·i a que no torn en cozen.
		Totz jorns veuzis, e val mens uoi que ier.
		Chascus si mir el jove rei engles,
	30	qu’era del mon lo plus valens dels pros!
		Ar’es anatz sos gens cors amoros,
		don es dolors e desconortz et ira.
V		Celui que plac pel nostre marriment
		venir el mon nos traire d’encombrier
	35	e receup mort a nostre salvamen,
		com a senhor umil e drechurier
		clamem merce, qu’al jove rei engles
		perdo, si·lh platz, si com es vers perdos,
		e·l fassa estar ab onratz companhos
	40	lai on anc dol non ac ni aura ira!
		(Text d’Appel)