Kolsen, Adolf. Sämtliche Lieder des Trobadors Giraut de Bornelh. Halle a. S.: Verlag von Max Niemeyer, 1910.

Codi: 242,076 Autor: Giraut de Bornelh Gènere: Canso Número: VII

 

Sol c'Amors me plevis

I	1	Sol c’Amors me plevis
		C’aissi co·lh fora fis
		M’atendes convinens,
		Enquer me trobera
	5	Drech en sa charrera ;
		Mas non entenda ges
		Si, can m’aura repres,
		Que·m fass’un jorn jauzir
		E pois tot l’an languir,
	10	Car no·m sembl’avinens
		Aitals jocs ni sabens
		C’om totz sos ans
		Do per dos o tres semblans!
		Mas si·m fezes
	15	Segon mo servir merces,
		Domna gensor de ric pretz ai chauzida,
		Vas cui aclis fora tota ma vida.
II		Mas s’ela m’o sofris
		Vas cui serai aclis,
	20	S’Amors vol, umilmens,
		D’aitan la preiera
		Que no·m fos trop fera
		Ni ges no·lh desplagues,
		Si mo cor li disses.
	25	Car pos c’om no pot dir
		So cor ni descobrir
		Lai on es sos entens
		Pauzatz, drechs es niens
		Totz als bobans,
	30	C’om pot far en fols mazans;
		Don ses defes,
		Pos que mo cor dich l’agues,
		Tot sai de ver que ma bon’escharida
		En breu de tems vengra senes falhida.
III	35	S’om m’enquer qui m’o dis,
		Respon li : ‘Sos bels vis.’
		“E com ? Es tan plazens ?”
		‘Oc, e mais enquera ;
		Tan qu’eu no cudera
	40	C’anc mais esser pogues
		Quez ilh tan me plagues.’
		Qu’eu posc de ver plevir :
		Can sos bels olhs remir
		Amoros e rizens,
	45	Tan sui sobrejazens
		E dezirans
		Qu’eu mor com fos sos comans
		E gen apres
		A far tot so que·lh taisses ;
	50	C’aissi com es de totz valers complida,
		Tanh qu’ilh sia de servidor garnida.
IV		E pos c’ab so dolz ris
		A mo cor el seu mis,
		Per far sos mandamens ―
	55	C’altra n’esquivera ! ―
		Segrai sa banera.
		‘C’as dich ? No saps cals s’es ?’
		“Oc eu ! D’aisso si·m pres,
		Nems cudei enardir.
	60	Deus me gart de falhir !
		Me trai men, pos si·m vens
		Sa grans beltatz e·l sens
		E·l cors prezans,
		Avinens, gen aconhdans ?
	65	Que non es res
		C’ostar del cor la·m pogues !”
		‘Fai to voler ; molt es de te sazida.’
		“Ai, co·m plai fort, si no·m met en oblida !”
V		Mas s’a l’emperairis,
	70	Que tan gen m’a conquis,
		Plagues e fos sofrens
		D’auzir ma preiera,
		Enquer l’o dissera,
		Car sos parlars cortes
	75	En so servir m’ames,
		Qu’ilh degues acolhir
		De bo grat mo servir,
		Pos sers obediens
		Li sui ses totz contens
	80	E fis amans
		Francs, umils e merceians.
		E qu’en di, res
		Vos altres amans no·s pes ;
		Si ai saubut chauzir a ma partida
	85	Tal c’anc no fo de be-far adormida !
VI		Mas si·l cors convinens,
		Adrechs, sobreplazens
		Sofre, membrans
		Be·us dic : Ja, per mil afans
	90	Que trachs n’agues,
		Non er jois que·m retraisses
		D’onrar e de servir, qui que men crida,
		Leis per cui es onors tot’esclarzida ?
VII		Ad Amor prei, qu’er tan s’es adormida,
	95	Qu’endrech de me per merce, si ressida.