Kolsen, Adolf. Sämtliche Lieder des Trobadors Giraut de Bornelh. Halle a. S.: Verlag von Max Niemeyer, 1910.

Codi: 242,063 Autor: Giraut de Bornelh Gènere: Canso Número: XVII

 

Razon e loc

I	1	Razon e loc
		E cor e sen
		E grat de Mo-Senhor e mais
		Agr’eu, si pogues avenir
	5	En un leu chantar conge,
		Que·m dones jai,
		Ab que·m partis d’un fol esmai
		Que solh menar,
		Can cudava·ls baros rengar
	10	A cobrar cortz e messios ;
		E car non i posc avengar
		E vei que no·m seria pros,
		Lais lo trebalh,
		Que·m sol grevar,
	15	E torn a mas gaias chansos.
II		E tenh m’a joc
		Lor falhimen,
		Que lai don mou lo jois que·m pais
		M’es dich que l’oblit e l’aïr
	20	E qui ja·s vol n’aconge ?
		Pos que be sai
		C’acors de conselh trobarai,
		Be dei pensar
		Del gen servir e de l’onrar ;
	25	C’aitals chaptenemens es bos
		A cel qui·s vol jauzir d’amar,
		Que falhimens e mespreizos,
		Can fols trassalh,
		Fai deliurar
	30	Convens e mans e gazardos.
III		E s’eu anc moc
		L’entendemen
		C’ades no fos fis e verais
		Vas Mo-Senhor e ses falhir,
	35	Totztems volh que·m deslonge
		So que·lh querrai !
		Mas per lo bo respech qu’eu n’ai
		Dei eu chantar
		E si·n cudes plus gazanhar,
	40	Trop melhurera·ls motz e·ls sos ;
		Que desc’om a loc d’alegrar,
		Li dobla poders e razos
		E senher falh,
		Can pot poiar
	45	Los seus e·ls laissa chazer jos.
IV		Cor flac e voc
		D’ensenhamen
		Ai’eu, s’anc de s’amor m’estrais,
		Pos la vi, ni si de mentir
	50	L’ai cor, ni ja·lh chalonge
		So que·lh deurai.
		Chantar li dei, com ? Si·m farai,
		Que melhurar
		En posc ma trob’e mon afar ;
	55	Car ditz que mos chantars l’es bos ;
		E s’eu pogues entragitar
		Dels seus dichs cortes amoros,
		So c’al chan valh,
		Pogra doblar
	60	Si que pois valgra per un dos.
V		C’aissi s’aploc
		Tot belamen
		S’amors al cor, que·m brolh’e·m nais,
		Ab que m’a fach jauzen languir
	65	C’al partir de Santonge,
		Com per assai,
		No sai si·m notz car o dirai
		C’al comensar
		En cuder’eu plus leu passar ;
	70	Mas pois, per la fe que dei vos,
		M’es si chamjat — que del laissar
		No sui ni serai poderos! —
		Per qu’eu egalh,
		Si noca·us par,
	75	Los fols e·ls savis amoros.
VI		C’art com del foc
		Que s’escompren,
		Don mou la flam’e poi’al fais
		E creis tan c’om no·l pot sofrir
	80	Que d’aissi non a monge
		Trusqu’en Velai
		Vas so bon abat tan verai !
		Que ses trichar
		Tan finamen e de cor dar
	85	No l’am ? Per que la sospeissos
		Me fai partir e delonhar
		De mans vilas clams enoios,
		E si·m nualh,
		Can dei aussar,
	90	Chamjat m’a·l nom de Bonafos.
VII		Mas s’anc amics per esperar
		Fo bautz ni jauzens ni joios,
		Sobre totz salh
		Eu del cudar
	95	Qu’enquer’aurai nom Bonafos !