Javascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.comJavascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.comJavascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.com

* Introduction
* Notice Bibliographique
* Vocabulaire

* Présentation
* Bibliographie
* Témoignage
* Appareil critique
* Notes
* Traductions
* Images

Del Monte, Alberto. Peire d'Alvernha, Liriche. Torino: Loescher-Chiantore, 1955.

Code: 323,020 Auteur: Peire d'Alvernha Genre: Vers Numero: VI

L'airs clars e·l chans dels auzelhs

I
1
L’airs clars e·l chans dels auzelhs
   
     la flors fresc’e·l fuelha
   
que s’espan per los brondelhs
   
     — e·l vertz herba bruelha —
 
5
mi mostra d’esser ysnelhs
   
     q’un vers non-clus cuelha,
   
tal que·l sos sia novelhs,
   
     que·l chant qui ia·s vuelha;
   
per qu’ara chanten cavallier,
 
10
que chans aporta alegrier,
   
e pert de son segle lo mays
    qui seguon sazo non es guays.
     
II
 
Qu’ira ni grans cossiriers
   
     non obra boneza,
 
15
qu’ans es dans e destorbiers:
   
     non obra proeza;
   
que, cum totz mals encombriers
   
     mou de cobezeza,
   
atressi sortz totz faitz niers
 
20
     d’embronquar, qui·l veza.
   
Doncx qui de gaug a dezirier
   
ben tengua a dreyt so semdier
   
e l’ir’ e l’avol parven lays
    als malvatz ni als sers savays.
     
III
25
Mas dels dos ioys es ops sens
   
     e reconoyssensa,
   
e l’us es abaissamens
   
     e l’autre creyssensa.
   
E s’oms es.lo mon seguens
 
30
      vir se on mais l’agensa,
   
qu’ayselh sos faitz es grazens
   
     qu’es ses repentensa;
   
qu’aital es de gaug ufanier
   
— qui·lh sec e defug l’autr’entier —,
 
35
cum del can cuy cazec del cays
    la carns, quan l’ombr’ el’aigua·l trays.
     
IV
 
Perque qui del ioy munda
   
     s’apropch’e e s’aferma
   
si: « era·l terras », non l’a,
 
40
     que, quan creys mais, merma;
   
quar, s’amors fon bona ia,
   
     qui no·m pliu ni·m ferma,
   
que no m’o menta dema,
   
     don l’amars s’azerma
 
45
fors cum volva a descordier?
   
ieu no sai; mas e sent e quier
   
l’amor on non a ren biays,
    on ma bon’esperansa·m pays.
     
V
 
Que·l sieus ioys gensetz esjau
 
50
     selhuy qui·l s’autreya
   
senes fenh’e semblant brau
   
     e ses vair’enveya
   
qu’ades a quasqun iornau
   
     sai viu e verdeya
 
55
sa valors ab ver lonc lau,
   
     cuy totz pretz sopleya;
   
que, cum resplan roz’en rozier
   
gensetz d’autra flor de vergier,
   
sobra sobre totz ioys sos iays
  60 del maior gaug qu’anc nasc ni nays.
     
VI
 
Lo vers chant, qui·l sabra, ses brays,
    on mot mi platz de qui mas bays.

 

 

Institut d'Estudis Catalans. Carrer del Carme 47. 08001 Barcelona.
Telèfon +34 932 701 620. Fax +34 932 701 180. informacio@iec.cat - Informació legal

UAI