Kolsen, Adolf. Sämtliche Lieder des Trobadors Giraut de Bornelh. Halle a. S.: Verlag von Max Niemeyer, 1910.

Code: 242,027 Auteur: Giraut de Bornelh Genre: Sirventes (sirventes joglaresc) Numero: LXXV

Cardalhac, per un sirventes

I	1	Cardalhac, per un sirventes
		M’es dich qu’en venretz soldaders;
		Mas enans que·us obra·l porters,
		Volh que m’ofratz de lonh merces,
	5	C’un petit vos flaira l’ales
		E car vos faitz trop prezenters.
		Per qu’es melhs c’un pauc de deners
		Om vos envi c’om plus pres vos atenda;
		C’afans es grans, qui no·s vir’o no·s benda.
II	10	No sai, mas eras ai apres
		Cals se fo ja vostre mesters;
		Auch dir que fotz arbalesters,
		C’anc no·us plaguen colp demanes.
		Mas pero si fotz entrepres,
	15	Ja fossetz lonh entrels derrers,
		E cui creis aitals encombrers,
		Li val trop melhs que·l pe o·l ponh lor tenda,
		Que·lh fass’om peitz ni l’esglaie ni i penda.
III		Era·us faitz galhartz e cortes,
	20	Cais c’aissi fotz de chavalers,
		E comtatz novas volonters
		E·us faitz privatz et entremes.
		Mas de nom vos es fort be pres,
		Que no foratz bos pelicers
	25	Ni viure no pogratz esters,
		C’adrechs non etz en neguna fazenda,
		Mas paucs perchatz vos valh’un’avol renda.
IV		Altre conselh no·us der’eu ges,
		Que no foratz bos escuders,
	30	Ni no·us seguir’altrui destrers,
		S’al croc no s’afermes lo fres,
		E car voletz tan bos conres
		E car etz glotz e lechaders,
		No cre que·us recolha mosters
	35	Ni ja vos do charitat ni prevenda,
		Car mal etz fachs per escriure legenda.
V		Eras oimais, pos aissi es
		Que no foratz bos fazenders,
		Albergatz can poiretz primers,
	40	Ans que l’ostals sia trop ples.
		Car be sai c’aitan avols res,
		Can lo mena sos chaitivers,
		Pensa com sia matiners,
		Passatz enans c’om un pauc de merenda
	45	Com per engan lo col vos perestenda!
VI		Per so no volh ges qui m’ades
		Ni·m si’a taula parsoners;
		C’ades seria seus sabrers
		Can i auri’un dels detz mes,
	50	E cel que fai, coma per ces,
		Totz sos afars mancs senestrers
		Ni no veiria volonters
		Com vai treschan — da·l dos a lach’arenda,
		Qu’el ven a far manta lach’oferenda.
VII	55	Oimais, depos qu’enaissi es
		C’apelatz etz «joglars laners»,
		Gardatz que no fassatz paners
		Als ostes ni re que lor pes;
		Car pro auretz lo jorn conques
	60	Que·us meisser’altrui botelhers,
		E siatz lor, lauzi, maners
		E volhatz mais pauc be, c’om no vos venda,
		Que perchassar rics dos ni rich’esmenda.
VIII		Sapchatz qu’e·us dera, si pogues;
	65	Que·lh coch’es grans e l’obs sobrers!
		Per so crezetz mos chastïers,
		C’a mans altres n’es vengutz bes,
		E si anatz lai vas Rodes
		Ni passatz entrels montanhers,
	70	Lachs frechs no·us tenha ni tempers
		Quez al Dalfi no siatz la kalenda
		E no·us chalra preiar, qu’el vos entenda.
IX		Mo Be-Conve preiatz qu’el vos entenda
		E pens ades com mais don e despenda!
X	75	E·ls rics malvatz preiatz que Deus dissenda,
		Qu’ilh non amon pretz ni do ni kalenda.