Bec, Pierre. Burlesque et obscénité chez les troubadours. Pour une approche du contre-texte médiéval. Paris: Stock, 1984. Code: 305,007 Auteur: Monge de Montaudo Genre: Tenson fictive Numero: XII Autra vetz fui a parlamen I 1 Autra vetz fui a parlamen El cèl, per bon' aventura ; E feiron li vout rancura De las dòmnas que's van penhen ; 5 Qu'eu los en vi a Dieu clamar D'elas, qu'an fach lo tenh carzir, Que se fan la cara luzir De çò qu'òm degr' en els pausar. II Però dis Dieus, mout franchamen : 10 Monges, ben aug qu'a tortura Pèrdon li vout lor dreitura ; E vai lai per m’amor corren, E fai me’n las dòmnas laissar, Que ieu no’n vuòlh ges clam auzir, 15 E si non se’n vòlon giquir, Eu las anarai esfaçar. III Sénher Dieus, fi m’ieu, chausimen Devètz aver e mesura De las dòmnas, cui natura 20 Es que lor caras tenhan gen, E a vos non deu enujar Ni’l vout no’us o degran ja dir : Que jamais no’n volràn ufrir Las dòmnas denan lor, çò’m par. IV 25 Monges, dis Dieus, gran falhimen, Razonatz e gran falsura, Que la mia creatura Se gensa ses mon mandamen : Doncs serion celas mieu par, 30 Qu’ieu fatz totz jorns envelhezir, Si per pénher ni per forbir Podion plus joves tornar ! V Sénher, tròp parlatz ricamen, Car vos sentetz en l’autura, 35 Ni ja per çò la penhtura Non remanrà ses un coven : Que façatz lor beutatz durar A las dòmnas tro al morir, O que façatz lo tenh perir, 40 Qu’òm no’n puòsc’ el mon ges trobar. VI Monges, ges non es covinen Que dòmna’s gens’ ab penchura E tu fas gran desmesura, Car lor fas tal razonamen. 45 Si tu o volguesses lauzar, Elas non o degran sofrir : Aital beutat que’l cuer lor tir, Que pèrdon per un sol pissar. VII Sénher Dieus, qui ben penh ben ven, 50 Per qu’elas se donon cura E fan l’òbra espessa e dura, Que per pissar no’s mòu leumen, Pòis vos non las volètz gensar, S’elas se genson, non vos tir ; 55 Abans lors o devètz grazir, Si’s pòdon ses vos bèlas far. VIII Monges, pénhers ab afachar Lor fai manhs còlps d’aval sofrir, E no’us pessetz ges que lur tit 60 Quant òm las fai corbas estar. IX Sénher, fuecs las puesca cremar, Qu’ieu non lur puesc lur traucs omplir, Ans, quan cug a riba venir, Adoncs me coven a nadar. X 65 Monges, tot las èr a laissar, Pòs pissars pòt lo tenh delir ; Qu’ieu lur farai tal mal venir Qu’una non farà mais pissar. XI Sénher, cui que façatz pissar, 70 A Na Elís devètz grazir De Montfort, qu'anc no's vòlc forbir, Ni n'ac clam de vout ni d'autar.
Bec, Pierre. Burlesque et obscénité chez les troubadours. Pour une approche du contre-texte médiéval. Paris: Stock, 1984.
Code: 305,007 Auteur: Monge de Montaudo Genre: Tenson fictive Numero: XII
Autra vetz fui a parlamen
Institut d'Estudis Catalans. Carrer del Carme 47. 08001 Barcelona. Telèfon +34 932 701 620. Fax +34 932 701 180. informacio@iec.cat - Informació legal