Javascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.comJavascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.comJavascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.com

* Introduction

* Présentation
* Traductions
* Images

De Bartholomaeis, Vincenzo. Poesie provenzali storiche relative all'Italia. Volume primo con ventiquattro silografie. Roma: Tipografia del Senato, 1931

[CdT en procés d'incorporació]

Code: 265,002=310,001 Auteur: Joan d'Albuzo , Nicolet de Turin Genre: Tenso Numero: CXVII

En Nicolet, d’un sognie qu’ieu sognava

I 1 «En Nicolet, d’un sognie qu’ieu sognava
    Meravillios, una nuit, quan dormia,
    Voil m’esplanez, qe molt m’espaventava:
    Totz lo seigl’es d’un’aigla, qe venia
  5 Devers Salern, sus per l’aire volan,
    E tot quant es fugia li denan,
    Si c’al seu senz encauzava e prendia,
    C’om denan lei defendre nos poiria».
     
II   «Joan d’Albuçon, l’aigla demostrava
  10 L’Emperador qe ven per Lombardia, 
    E lo volars tant aut singnificava
    Sa gran valor, per qe chascuns fugia
    De totz aicels qe tort ni colpa li an,
    Qe ja de lui defendre nos poiran
  15 Terra ni oms ni autra res qe sia
    Q’, aisi com taing, del tot segner non sia».
     
III   «En Nicolet, tant grant aura menava
    Aqest’aigla qe tot qant es brugia;
    E una naus de Coloingna arivava,
  20 Majers asaz qe dir non o porria,
    Plena de foc, per terra navican;
    E buffaval foc l’aigla ab aura gran,
    Si qe lo focs ardia e alumnava
    Vas totas partz la on l’aigla volava».
     
IV 25 «Joan, l’aura, qe tan fortmen ventava,
    El granz tesaurs qe mena en Lombardia
    L’Emperaire, e la naus qe foc portava
    Es la granz ostz dels Alamans bandia,
    A cui dara del seu gran tesaur tan
  30 Qe l’ostz fara per toz locs son talan;
    E plaz mi fort qels enemics castia
    E qels amics meillur’; e bon lur sia!»
     
V   «En Nicolet, tot lo foc amorzava
    Aqest’aigla, e un gran lum metia
  35 En Monferrat, qe tant fort esclarava
    Qe lo segles per tot s’en esbaudia;
    E metia d’autre lum per locs tan
    Qe tot qant es se n’annava allegran;
    Pueis l’aigla sus en l’aire s’asedia
  40 En tant alt luoc qe tot lo mond vesia».
     
VI   «Joan, l’amorzamenz del foc semblava
    Paz; qe voira l’Emperaire aisi sia
    Qan s’er venjaz; e lo lum demostrava
    Qel Marqes ren Monferrat, ses bausia;
  45 E l’altre lum seran guierdon gran
    Q’auran de lui sel q’aver los deuran;
    E lo sezers en l’airem singnifia
    Qel monz er pois toz a sa segnoria».
     
VII   «A l’onrat ric Emperador presan,
  50 En Nicolet, don Dieus forza e talan
    Qe restaure valor e cortesia,
    Si cum li creis lo poder chascun dia!»
     
VIII   «Joan, tot ço conois q’es benestan
    L’Emperaire, per q’eu non van dotan
  55 Q’, aisi com a del mond mielz em bailia,
    Deu ben a ver del prez la segnoria».

 

 

Institut d'Estudis Catalans. Carrer del Carme 47. 08001 Barcelona.
Telèfon +34 932 701 620. Fax +34 932 701 180. informacio@iec.cat - Informació legal

UAI