Serra-Baldó, Alfons. Els trobadors. Barcelona: Barcino, 1934 (2a ed. 1998).

Code: 070,030 Auteur: Bernart de Ventadorn Genre: Canso Numero: VII

Lo tems vai e ven e vire

		[CANÇÓ]
I	1	Lo tems vai e ven e vire
		per jorns, per mes e per ans,
		et eu, las! no·n sai que dire,
		c’ades es us mos talans.
	5	Ades es us e no·s muda,
		c’una·n volh e·n ai volguda,
		don anc non aic jauzimen.
II		Pois ela no·n pert lo rire,
		a me·n ven e dols e dans,
	10	c’a tal joc m’a faih assire
		don ai lo peyor dos tans
		(c’aitals amors es perduda
		qu’es d’una part mantenguda),
		tro que fai acordamen.
III	15	Be deuri’esser blasmaire
		de me mezeis a razo,
		c’anc no nasquet cel de maire
		[que] tan servis en perdo;
		e s’ela no m’en chastia,
	20	ades doblara·lh folia,
		que «fols no tem, tro que pren».
IV		Ja mais no serai chantaire
		ni de l’escola N’Eblo,
		que mos chantars no val gaire
	25	ni mas voutas ni mei so;
		ni res qu’eu fassa ni dia,
		no conosc que pros me sia,
		ni no·i vei melhuramen.
V		Si tot fatz de joi parvensa,
	30	mout ai dins lo cor irat.
		Qui vid anc mais penedensa
		faire denan lo pechat?
		On plus la prec, plus m’es dura;
		mas si·n breu [tems] no·s melhura,
	35	vengut er al partimen.
VI		Pero ben es qu’ela·m vensa
		a tota sa volontat,
		que, s’el’a tort o bistensa,
		ades n’aura pietat;
	40	que so mostra l’Escriptura:
		causa de bon’aventura
		val us sols jorns mais de cen.
VII		Ja nom partrai a ma vida,
		tan com sia sals ni sas,
	45	que pois l’arma n’es issida,
		balaya lonc tems lo gras;
		e si tot no s’es cochada,
		ja per me no·n er blasmada,
		sol d’eus adenan s’emen.
VIII	50	Ai, bon’amors encobida,
		cors be faihz, delgatz e plas,
		frescha chara colorida,
		cui Deus formet ab sas mas!
		Totz tems vos ai dezirada;
	55	que res autra no m’agrada.
		Autr’amor no volh nien!
IX		Dousa res ben ensenhada,
		cel que·us a tan gen formada,
		me·n do cel joi qu’eu n’aten!
		(Text d’Appel)