Serra-Baldó, Alfons. Els trobadors. Barcelona: Barcino, 1934 (2a ed. 1998).

Code: 080,035 Auteur: Bertran de Born Genre: Sirventes Numero: XIV

Quan vei pels vergiers depleiar

		[SIRVENTÈS]
I	1	Quan vei pels vergiers despleiar
		los cendatz grocs, indis e blaus,
		m’adoussa la votz dels chavaus
		e·lh sonet que fan li joglar
	5	que viulan de trap en tenda,
		trombas e corn e graile clar.
		Adoncs vuolh un sirventes far,
		tal que·l coms Richartz l’entenda.
II		Ab lo rei mi vuolh acordar
	10	d’Arago e tornar en paus.
		Mas trop fo deschausitz e braus,
		quan venc sai sus per osteiar;
		per qu’es drechs qu’ieu l’en reprenda.
		Ieu o dic per lui chastiar;
	15	e pesa·m si·l vei foleiar,
		e vuolh que de me aprenda.
III		Ab me·l volon tuit encusar,
		qu’us mi comtet de sos vassaus
		que de Castellot ac mal laus,
	20	quan ne fetz N’Espanhol gitar.
		E no·m par que si defenda
		ves el, s’el lo n’ausa proar;
		e, quan entret per convidar,
		conquerit lai pauc de renda.
IV	25	Oi mais no li puosc re celar,
		anz li serai amics coraus:
		Gastos, cui es Bearns e Paus,
		mi trames sai novas comtar
		que de sos pres pres esmenda
	30	del rei, que·ls i degra liurar,
		e volc en mais l’aver portar
		que om totz sos pres li renda.
V		Que so m’an dich de lui joglar
		qu’en perdo an fachs totz lor laus.
	35	S’anc lor det vestirs vertz ni blaus
		ni lor fetz nul denier donar,
		lait l’es qu’om l’en sobreprenda;
		que d’un sol s’en saup be paiar:
		d’Artuset, don fai a blasmar,
	40	qu’en mes als juzieus en venda.
VI		Peire joglar saup mal paiar,
		qu·elh prestet deniers e chavaus,
		que la vielha que Font-Ebraus
		aten, lo fetz tot pesseiar;
	45	qu’anc l’entresenhs fachs ab benda
		de la jupa del rei d’armar,
		qu·elh balhet, no lo puoc guizar
		qu’om ab coutels tot no·l fenda.
VII		Peire Rois saup devinar
	50	al prim que·l vi joves reiaus,
		que no seria arditz ni maus;
		e conoc lo al badalhar:
		reis que badalh ni s’estenda,
		quan au de batalha parlar,
	55	sembla o fassa per vaneiar
		o qu’en armas no s’entenda.
VIII		Ieu lo·lh perdo, si·m fetz mal far
		a catalas ni a laraus.
		Puois lo senher cui es Peitaus
	60	lo·lh mandet, non auset als far.
		E reis que logier atenda
		de senhor, be·l deu afanar;
		et el venc sai per gazanhar
		mais que per autra fazenda.
IX	65	Vuolh, sapcha·l reis et aprenda
		de son grat e fassa chantar
		mo sirventes al rei navar,
		e per Castela l’estenda.
		(Text d’Appel)