Javascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.comJavascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.comJavascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.com

* Introduction
* Notice Bibliographique

* Présentation
* Bibliographie
* Notes
* Traductions
* Images

Serra-Baldó, Alfons. Els trobadors. Barcelona: Barcino, 1934 (2a ed. 1998).

Code: 392,032 Auteur: Raimbaut de Vaqueiras Genre: Sirventes Numero: XXIX

Truan, mala guerra

   
[CANÇÓ]
     
I
1
Truan, mala guerra
   
sai volon comensar
   
domnas d’esta terra
   
e vilas contrafar.
 
5
En plan o en serra
   
cuidan ciutat levar
   
ab tors:
   
quar tan poia l’onors
   
de leis, que sotzterra
 
10
lor pretz e·l seu ten car,
   
qu’es flors
   
de totas las melhors:
    Na Biatritz. Car tan lor es sobreira
   
qu’encontra leis faran totas senheira
 
15
e guerr’e foc e fum e polvereira.
     
II
 
La ciutatz s’ajosta
   
e fan murs e fossatz.
   
Domnas ses semosta
   
i venon de totz latz,
 
20
si que pretz lor costa
   
e jovens e beutatz.
   
E·m pes
   
que·l filha del marques
   
n’aura dura josta;
 
25
car a conques en patz
   
totz bes
   
e totz bos aibs cortes:
   
e quar es pros e franch’e de bon aire,
   
non estara plus en patz que sos paire,
 
30
que tornatz es a lansar et a traire.
     
III
 
Domnas de Versilha
    volon venir en l’ost,
   
Sabeli e Guilha,
   
e Na Riqueta tost;
 
35
la mair’e la filha
   
d’Amsiza, quan que cost.
   
Apres
   
ven de Lenta N’Agnes,
   
e de Ventamilha
 
40
Na Guilhelm’a rescost.
   
Empres
   
er la ciutatz en pes.
   
De Canaves i ven molt gran companha,
   
de Toscana, e domnas de Romanha,
 
45
na Tomazin’e·l domna de Suranha.
     
IV
 
Engles e Garsenda
   
e Palmeir’e N’Auditz,
   
N’Aud’e Na Berlenda
   
N’Agnes e N’Eloitz,
 
50
volon que lor renda
   
joven Na Biatritz;
   
si no,
   
las domnas de Ponso
   
en querran esmenda.
 
55
Car lai, part Mon Senitz,
   
somo
   
la ciutatz contenso,
   
qu’ades guerrei leis qu’es tan bon’e bela,
   
que sos gens cors tol a la damizela
 
60
et a totas color fresqu’e novela.
     
V
 
Maria la Sarda
   
e·l domna de San Jortz,
   
Berta e Bastarda,
   
mandon tot lor esfortz,
 
65
que joves Lombarda
   
no rest de sai los portz.
   
E sai
   
qu’a Na Biatritz plai,
   
quar lor reiregarda
 
70
non pot esser tan fortz
   
qu’esglai
    lo seu fin pretz verai.
   
Donan lor senh, cavalcon ab gran joia;
   
fag an ciutat et an li mes nom Troia;
 
75
poestat fan de midons de Savoia.
     
VI
 
La ciutatz se vana
   
de far ost en arrenc,
   
e sona·l campana,
   
e lo velhs comuns venc
 
80
e ditz per ufana
   
que chascuna desrenc.
   
Pois ditz
   
que·l bela Biatritz
   
es tan sobeirana
 
85
de sol que·l comuns tenc,
   
c’aunitz
   
n’es totz e desconfitz.
   
Trompas sonon e la poestatz cria:
   
«Demandem li beutat e cortezia,
 
90
pretz e joven». E totas cridon: «Sia!».
     
VII
 
La ciutatz si voia
   
e movon lor carros,
    e·l velhs comuns poia,
   
e geton en lor dos
 
95
cuirassas de troia
   
ab que cobron lor os.
   
Gambais
   
an et arcs e carcais,
   
e non temon ploia
 
100
ni mals temps no lor nos.
   
Oimais
   
veirem de grans assais.
   
De totas partz comenson a combatre;
   
Na Biatritz ciudan de pretz abatre;
 
105
mas non lor val, s’eran per una quatre.
     
VIII
 
Per lor murs a fendre
   
fan engenhs e carels
   
e calabres tendre,
   
gossas e manganels,
 
110
foc grezesc acendre,
   
e fan volar cairels.
   
De jos
   
trencan murs ab bossos.
   
Per tal no·s vol rendre
 
115
lo seus gentils cors bels
    joios,
   
fatz de belas faissos.
   
Totas cridan: «Aiuda, tras l’esponda!»
   
l’un’a l’autra; la tersa ten la fronda
 
120
e trazon tuit li genh a la redonda.
     
IX
 
Na Biatritz monta,
   
e va·s de pretz garnir;
   
ausberc ni porponta
   
non vol, e vai ferir.
 
125
Cel’ab cui s’afronta
   
es certa de morir;
   
e jonh
   
et abat prop e lonh.
   
Fait a mainta jonta
 
130
si que l’ost fai partir;
   
pois ponh
   
tant que·l carros desjonh.
   
Tanta n’a prez’e derrocad’e morta,
   
que·l valhs comuns s’esmai’e·s desconorta
 
135
tro que Troia l’enclaus dedins la porta.
     
X
 
Na Biatritz, be·m plai quar etz estorta
   
a las velhas, que·l vostres gens cors porta
    pretz e joven, qu’a lor proeza morta.
     
XI
 
Bels Cavaliers, vostr’ amors mi conorta
 
140
e·m dona joi e m’alegr’e·m deporta,
    quant autra gens s’esmai’e·s desconorta.
     
   
(Text de Bartsch-Koschwitz)

 

 

Institut d'Estudis Catalans. Carrer del Carme 47. 08001 Barcelona.
Telèfon +34 932 701 620. Fax +34 932 701 180. informacio@iec.cat - Informació legal

UAI