Kolsen, Adolf. Sämtliche Lieder des Trobadors Giraut de Bornelh. Halle a. S.: Verlag von Max Niemeyer, 1910.

Code: 242,051 Auteur: Giraut de Bornelh Genre: Canso Numero: XL

No posc sofrir c'a la dolor

I	1	No posc sofrir c’a la dolor
		De la den la lenga no vir
		E·l cor ab la novela flor,
		Lancan vei los ramels florir
	5	E·lh chan son pel boschatge
		Dels auzeletz enamoratz,
		E si tot m’estauc apensatz
		Ni pres per malauratge,
		Can vei chans e vergers e pratz,
	10	Eu renovel e m’assolatz.
II		Qu’eu no m’esfortz d’altre labor
		Mas de chantar e d’esjauzir ;
		C’una noch somnav’en pascor
		Tal somnhe que·m fetz esbaudir
	15	D’un esparver ramatge
		Que m’era sus el ponh pauzatz
		E si·m semblav’adomesgatz,
		Anc no vi tan salvatge,
		Mas pois fo maners e privatz
	20	E de bos getz apreizonatz.
III		Lo somnhe comtei mo senhor,
		C’a son amic lo deu om dir,
		E narret lo·m tot en amor
		E dis me que no·m pot falhir
	25	Que d’oltra mo paratge
		No m’aia tal ami’en patz,
		Can m’en serai pro trebalhatz,
		C’anc om de mo linhatge
		Ni d’oltra ma valor assatz
	30	Non amet tal ni·n fon amatz.
IV		Era n’ai vergonh’e paor
		E·m n’esvelh e·n planh e·n sospir
		E·l somnhe tenh a gran folor
		E no cut posch’endevenir ;
	35	Pero d’un fat coratge
		No pot partir us rics pensatz
		Orgolhos e desmezuratz
		C’apres nostre passatge
		Sai que·l somnhes sera vertatz
	40	Aissi drech com me fo narratz.
V		E pois auziretz chantador
		E chansos anar e venir !
		Qu’era, can re no sai m’assor,
		Me volh un pauc plus enardir
	45	D’enviar mo messatge
		Que·ns porte nostras amistatz.
		Que sai n’es facha la meitatz,
		Mas de leis no n’ai gatge
		E ja no cut si’achabatz
	50	Nuls afars, tro qu’es comensatz.
VI		Qu’eu ai vist acomensar tor
		D’una sola peir’al bastir
		E cada pauc levar alsor
		Tan josca c’om la poc garnir.
	55	Per qu’eu tenh vassalatge
		D’aitan, si m’o aconselhatz,
		E·l vers, pos er ben assonatz,
		Trametrai el viatge,
		Si trop qui lai lo·m guit viatz
	60	Ab que·s deport e·s do solatz.
VII		E s’eu ja vas emperador
		Ni vas rei vauc, si·m vol grazir
		Tot aissi com al seu trachor
		Que no·l sap ni no·l pot gandir
	65	Ni mantener, ostatge
		Me lonh en us estranhs renhatz !
		Cais si serai justiziatz
		E fis de gran damnatge,
		Si·l seus gens cors blancs e prezatz
	70	M’es estranhs ni m’estai iratz.
VIII		E vos entendetz e veiatz
		Que sabetz mo lengatge,
		S’anc fis motz cobertz ni serratz,
		S’era no·ls fatz ben esclairatz.
IX		E sui m’en per so esforsatz
		Qu’entendatz cals chansos eu fatz.