Del Monte, Alberto. Peire d'Alvernha, Liriche. Torino: Loescher-Chiantore, 1955.

Codi: 323,023 Autor: Peire d'Alvernha Gènere: Vers Número: I

 

Rossinhol, el seu repaire

		a)
I	1	«Rossinhol, el seu repaire
		m’iras ma dona vezer
		e diguas li·l mieu afaire
		et ill digua·t del sieu ver,
	5	e man sai
		com l’estai,
		mas de mi·ll sovenha,
		que ges lai
		per nuill plai
	10	ab si no·t retenha,
II		qu’ades no·m tornes retraire
		son star e son captener,
		qu’ieu non ai paren ni fraire
		don tant ho vueilla saber. »
	15	Ar se’n vai
		l’auzels guai
		dreit vas hon ill renha,
		ab essai,
		ses esglai,
	20	tro qu’en trob l’ensenha.
III		Quan l’auzeletz de bon aire
		vi sa beutat aparer,
		dous chant comenset a braire,
		si com sol far contra·l ser;
	25	pueis se tai
		que non brai,
		mas de liei s’engenha,
		co·l retrai
		ses pantai
	30	so qu’ill auzir denha.
IV		« Sel que·us es verais amaire,
		volc qu’ieu en vostre poder
		vengues sai esser chantaire,
		per so que·us fos a plazer.
	35	E sabrai,
		quan veirai
		de vos l’entresenha,
		que·il dirai.
		Si ren sai
	40	per qu’el lai se’n fenha,
V		E si·l port per que·s n’esclaire,
		gran gaug en devetz aver,
		c’anc hom no nasquet de maire
		tan de be·us puesca voler.
	45	le·m n’irai
		E·m mourai
		ab gaug, on que·m venha...
		No farai,
		quar non ai
	50	dig qual plag en prenha.
VI		D’aiso·m farai plaideiaire:
		qui·n amor ha son esper,
		no·s deuria tardar gaire,
		tan com l’amors n’a lezer;
	55	que tost chai
		blancs en bai
		cum flors sobre lenha;
		e val mai
		qui·l fag fai
	60	ans qu’als la·n destrenha. »
		b)
VII		Ben ha tengut dreg-viatge
		l’auzels lai on e·l tramis,
		et ill envia·m mesatge
		segon que de mi formis:
	65	« Molt mi platz,
		so sapchatz,
		vostra parladura;
		et aujatz,
		que·l diguatz,
	70	so don mi pren cura.
VIII		Fort mi pot esser salvatge
		quar s’es lonhatz mos amis,
		c’anc ioi de negun linhatge
		no vi que tan m’abelis;
	75	trop viatz
		fo·l comiatz,
		mas, s’ieu fos segura,
		mais bontatz
		n’agr’asatz:
	80	per qu’ieu n’ai rancura.
IX		Que tan l’am de bon coratge,
		c’ades, s’eu entredormis,
		ab lui ai en guidonatge
		ioc e ioi e gaug e ris;
	85	e·l solatz
		c’ai em patz
		no sap creatura,
		tan quan iatz
		e mos bratz
	90	tro que·s trasfigura.
X		Tostems mi fo d’agradatge,
		pos lo vi et ans que·l vis,
		e ges de plus ric linhatge
		non vueill autr’aver conquis;
	95	mos cuidatz
		es bos fatz;
		no·m pot far tortura
		vens ni glatz
		ni estatz
	100	ni cautz ni freidura.
XI		Bon’ amors ha un uzatge
		co·l bos aurs, quan ben es fis,
		que s’esmera de bontatge
		qui ab bontat li servis;
	105	e crezatz
		c’amistatz
		cascun iorn meillura:
		meilluratz
		et amatz
	110	es cui iois s’aura.
XII		Dous auzels, vas son estatge
		m’iretz, quan venra·l matis,
		e diguatz l’en dreg lengatge
		de qual guiza l’obedis. »
	115	Abrivatz
		n’es tornatz,
		trop per gran mezura
		doctrinatz,
		emparlatz
	120	de bon’aventura.