Rossi, Luciano. Per il testo delle poesie di Guillem de Cabestany: "Anc mais no·m fo semblan". "Studi portoghesi e catalani", 83. L'Aquila: Japadre, 1984, pp. 91-106.

Codi: 213,002 Autor: Guillem de Cabestaing Gènere: Canso Número: -

 

Anc mais no·m fo semblan

I		Anc mais no·m fo semblan
		Qu’eu laisses per Amor
		Solaz, ni per joi chan,
		Ni plores per dousor.
	5	Be·m ten en so coman
		Amors, qu’en mi comensa
		Mainz dolz plazers, e cre
		C’ad obs de leis me fe
		Deus e per sa valensa.
II	10	Qu’eu·m vau soven claman
		De leis don faz lausor,
		E vau lei merceian
		Don degra far clamor,
		Re non faz per engan;
	15	Mas cel cui Amor gensa
		Deu soffrir mainta re,
		Car en mainz luocs s’ave
		Que mal taing que·l bes venssa.
III		No’s deu plaigner d’affan,
	20	Ni dire sa dolor,
		Ni conoisser son dan,
		Ni del be far lausor
		Amics que va camjan
		Soven sa captenensa?
	25	Maint ne parlon dese
		Qui non sabon de que
		Mou jois ni malsabensa.
IV		Nuls no sai d’Amor tan
		Que·n parle ses temor,
	30	Mas vist’ai c’ab joi gran
		Trop ris non an sabor,
		E mans sospirs que fan
		De feigner gran parvenssa:
		Per c’Amors me capte
	35	Aisi com mels cove,
		Ses blasme e ses faillenssa.
V		Don’, al plus fin aman
		Et al miels sofridor
		Et aicel que miels blan
	40	Sa dona e sa valor,
		Mandatz senes desman
		Per vostra conoissensa
		Ço que·us estara be,
		Sens o que no me·n te
	45	Nulla re, mas temenssa.
VI		Si·m destreignes, pessan,
		Que maintas vez, quant or,
		Vos cuich esser denan;
		Que la fresca color
	50	E·l gen cors benestan
		Tenc en tal sovinensa
		De re als no·m sove:
		D’aquest dous pes me ve
		Franquesa e benvolenssa.