Serra-Baldó, Alfons. Els trobadors. Barcelona: Barcino, 1934 (2a ed. 1998).

Codi: 183,006 Autor: Guilhem de Peitieu Gènere: Canso Número: III

 

Farai chansoneta nueva

		[CANÇÓ]
I	1	Farai chansoneta nueva
		ans que vent ni gel ni plueva.
		Ma dona m’assai’e·m prueva
		quossi del qual guiza l’am;
	5	e ja per plag que m’en mueva,
		no·m solvera de son liam;
II		qu’ans mi rent a lieys e·m liure,
		qu’en sa carta·m pot escriure;
		e no m’en tengatz per yure
	10	s’ieu ma bona dompna am,
		quar senes lieys non puesc viure,
		tan ai pres de s’amor gran fam.
III		Que plus etz blanca qu’evori,
		per qu’ieu autra non azori.
	15	Si·m breu no·n ai ajutori,
		cum ma bona dompna m’am,
		morrai, pel cap sanh Gregori,
		si no·m bayz’en cambr’o sotz ram.
IV		Qual pro y auretz, dompna conja,
	20	si vostr’amors mi deslonja?
		Par que·usvulhatz metre monja.
		E sapchatz, quar tan vos am,
		tem que la dolors me ponja,
		si no·m faitz dreg dels tortz qu’ie’us clam.
V	25	Qual pro y auretz s’ieu m’enclostre
		e no·m retenetz per vostre?
		Totz lo joys del mon es nostre,
		dompna, s’amduy nos amam.
		Lay al mieu amic Daurostre
	30	dic e man que chan e [no] bram.
VI		Per aquesta fri e tremble,
		quar de tan bon’amor l’am;
		qu’anc no cug qu’en nasques semble
		en semblan del gran linh N’Adam.
		(Text de Jeanroy)