Serra-Baldó, Alfons. Els trobadors. Barcelona: Barcino, 1934 (2a ed. 1998).

Codi: 262,002 Autor: Jaufre Rudel de Blaja Gènere: Vers Número: VI

 

Lanquan li jorn son lonc en may

		[CANÇÓ*]
I	1	Lanquan li jorn son lonc en may,
		m’es belhs dous chans d’auzelhs de lonh,
		e quan mi suy partitz de lay
		remembram d’un’amor de lonh:
	5	vau de talan embroncx e clis
		si que chans ni flors d’alberpis
		no·m platz plus que l’yverns gelatz.
II		Be tenc lo senhor per veray:
		per qu’ieu veirai l’amor de lonh;
	10	mas per un ben que m’en eschay,
		n’ai dos mals, quar tant m’es de lonh.
		Ai! car me fos lai pelegris,
		si que mos fustz e mos tapis
		fos pels sieus belhs huelhs remiratz!
III	15	Be·m parra joys quan li querray,
		per amor Dieu, l’alberc de lonh;
		e, s’a lieys platz, alberguarai
		pres de lieys, si be·m suy de lonh;
		adoncs parra·l parlamens fis
	20	quan drutz lonhdas er tan vezis,
		qu’ab bels digz jauzira solatz.
IV		Iratz e gauzens m’en partray,
		s’ieu ja la vey, l’amor de lonh;
		mas non sai quoras la veyrai,
	25	car trop son nostras terras lonh:
		assatz hi a pas e camis,
		e per aisso no·n suy devis...
		Mas tot sia cum a Dieu platz!
V		Ja mais d’amor no·m jauziray
	30	si no·m jau d’est’amor de lonh,
		que gensor ni melhor no·n sai
		ves nulha part, ni pres ni lonh;
		tant es sos pretz verais e fis,
		que lay el reng dels sarrazis
	35	fos hieu per lieys chaitius clamatz!
VI		Dieus que fetz tot quant ve ni vai
		e formet sest’amor de lonh,
		mi don poder, que cor ieu n’ai,
		qu’ieu veya sest’amor de lonh,
	40	verayamen, en tals aizis,
		si que la cambra e·l jardis
		mi resembles tos temps palatz!
VII		Ver ditz qui m’apella lechay
		ni deziron d’amor de lonh,
	45	car nulhs autres joys tan no·m play
		cum jauzimens d’amor de lonh.
		Mas so qu’ieu vuelh m’es atahis.
		Qu’enaissi·m fadet mos pairis
		qu’ieu ames e no fos amatz.
VIII	50	Mas so q[u]’ieu vuoill m’es atahis.
		Totz sia mauditz lo pairis
		que·m fadet q[u]’ieu non fos amatz!
		(Text de Jeanroy)