Javascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.comJavascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.comJavascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.com

* Est. introductorio
* Glosario

* Presentación
* Bibliografía
* Testimonios
* Aparato crítico
* Notas
* Traducciones
* Imágenes

Bertoni, Giulio. I trovatori d'Italia. Modena: Editore Cav. Umberto Orlandini, 1915.

Código: 265,002=310,001 Autor: Joan d'Albuzo , Nicolet de Turin Género: Tenso Número: XVI

En Niccolet, d'un sognie qu'ieu sognava

I
1
[En Niccolet, d'un sognie qu'ieu sognava
   
Maravillios una nuit qe·m durmia,
   
Voil m'esplanez, qe molt m'espaventava.
   
Totz lo sogni'es d'un'aigla qe venia
 
5
Devers Salern, sus per l'aire volan,
   
E tot qant es fugia li denan
   
Si c'al seu senz encauzava e prendia,
    C'om denant lei defendre no·s poiria.]
     
II
 
Joan d'Albuçon, l'aigla demostrava
 
10
L'emperador qe ven per Lombardia,
   
E lo volars tant aut singnificava
   
Sa gran valor per qe ciascuns fugia
   
De totz aicels qe tort ni colpa li an;
   
Qe ia de lui defendre no·s poiran
 
15
Terra ni oms ni autra rens qe sia,
    Q'aisi com taing del tot segner non sia.
     
III
 
[En Nicolet, tan grant aura menava
   
Aiqest'aigla qe tot qant es brugia,
   
E una naus de Coloingna arivava,
 
20
Maiers asaz qe dir non o porria,
   
Plena de foc, per terra navican,
   
E buffa·l foc l’aigla ab aura gran,
   
Si qe lo focs ardia e alumnava
    Vas totas partz la on l'aigla volava.]
     
IV
25
Ioan, l’aigla, qe [vitz], tan fort ventava
   
El gran tesaur, qe mena en Lombardia
   
L'emperaire, e la naus qe·l portava
   
Es la granz ostz dels Alamanz bandia,
   
A cui dara del [seu] gran tesaur tan
 
30
Qe l’ostz fara per toz locs son talan;
   
E plaz mi fort qe·ls enemics castia
    E qe·ls amics meillior', e bon lur sia!
     
V
 
[En Niccolet, tot lo foc amorzava
   
Aqest'aigla e un gran lum metia
 
35
En Monferrat, qe tan fort esclarava
   
Qe lo segles per tut se n'esbaudia
   
[E] mettia d'autre lum per locs tan
   
Qe tot qant es se n'annava allegran;
   
Puis l’aigla sus en l'aire s'asedia
 
40
En tant alt luoc qe tot lo mond vesia.]
     
VI
 
Joan, l’amorzamentz del foc semblava
   
Patz, qe vorra l'emperaire aisi sia
   
Qan s'er veniatz, e lo lums demostrava
   
Qe·l marqes ren Monferrat, ses bausia,
 
45
E li altri lum seran guierdon gran
   
Q'auran de lui selh q'aver lo[s] deuran;
   
E lo sesers en l'aire·m singnifia
    Qe·l mondz er pois toz a sa segnoria.
     
VII
 
[A l’onrat ric emperador presan,
 
50
En Niccolet, don Dieus forza e talan
   
Qe restaure valor e cortesia,
   
Si cum li creis lo poder chascun dia.]
     
VIII
 
Joan, tot ço conois q'es benestan
   
L'emperaire, per q'eu non vau dottan
 
55
Q'aisi com a·l mielz del mond em bailia
    Deu ben aver del prez la signoria.

 

 

Institut d'Estudis Catalans. Carrer del Carme 47. 08001 Barcelona.
Telèfon +34 932 701 620. Fax +34 932 701 180. informacio@iec.cat - Informació legal

UAI