Aston, S. C.. Peirol. Troubadour of Auvergne. Cambridge: University Press, 1953

Código: 366,011 Autor: Peirol Género: Canso Número: IX

D’eissa la razon qu’ieu suoill

I	1	D’eissa la razon qu’ieu suoill
		m’er a cantar per usatge,
		que mal mi son’ e m’acuoill
		ma dompn’ el sieu senhoratge.
	5	Be·m trahiron siei beill huoill
		com a fals messatge
		qan mi meiron el coratge
		s’amor don mi duoill.
II		Si·m fai tort ni·m mostr’ orguoill,
	10	a mi es fer’ e salvatge,
		c’ades l’am plus e la vuoill
		que non puosc penr’ autre gatge.
		Vestitz e qan mi despuoill,
		pensi mon dampnatge
	15	e conosc que gran folhatge
		fatz quar no m’en tuoill.
III		Tolre non puosc eu ges me
		per mal qu’elha·m fassa traire.
		Anz mi platz, sabetz per que?
	20	Conoissera s’ieu l’am guaire,
		que ja non er hom mai be
		vertadiers amaire,
		tro que no s’en pot estraire
		per neguna re.
IV	25	Molt mi platz, per bona fe,
		quant aug de mi dons retraire
		l’onor e·l pretz qu’ilh mante,
		c’ab lieis sui, so m’es vejaire.
		E qan cossiriers m’ave
	30	de nuill autr’ afaire
		s’amors me ven tost desfaire.
		Ve·us lo pro que·m te!
V		Tant n’ ai estat engoissos
		e sofert pen’ e martire
	35	e greus trabaills perillos
		que de l’esperanza·m vire.
		Era sivals, s’eu en fos
		al derrier gauzire,
		conosc c’aprop lo dezire,
	40	fora·l jois plus bos.