Naudieth, Fritz. Der Trobador Guillem Magret. Halle a. S.: Verlag von Max Niemeyer, 1914.

Code: 223,005a Auteur: Guilhem Magret Genre: Sirventes Numero: VII

Mout mi plai quan vey dolenta

I	1	Mout mi plai quan vey dolenta
		la malvada gent manenta,
		qu’ab paratge mou contenta,
		e·m plai quan los vey desfar,
	5	de iorn en iorn vint o trenta,
		e·ls trop nutz, ses vestimenta,
		e van lur pan acaptar ;
		e s’ieu ment, m’amia·m menta !
II		Vilas a costum de trueia,
	10	que de gent viure s’enueia ;
		e quan en gran ricor pueia,
		l’avers lo fai folleiar ;
		per que·l deu hom l’entremueia
		totas sazos tener vueia
	15	e·l deu del sieu despensar
		e far sufrir vent e plueia.
III		Qui son vilan ben non serma,
		en deslialtat lo ferma ;
		per qu’es folhs qui non l’amerma
	20	quan lo ve sobrepuiar ;
		quar vilas pus si coferma
		ni en fort loc si referma,
		de maleza non a par,
		que tot quan cossec, aderma.
IV	25	Ia vilan no deu hom planher
		si·l ve bratz o camba franher
		ni ren de sos ops sofranher ;
		quar vilas, ― si dieus m’ampar ! ―
		a cel que pus li pot tanher,
	30	per planher ni per complanher
		no vol del si eu aiudar ;
		per c’om deu sos faitz refranher.
V		Rassa vilana, tafura,
		plena d’enian e d’uzura,
	35	d’erguelh e de desmezura !―
		lur faitz non pot hom durar,
		quar dieu geton a non-cura
		e leyaltat e drechura ;
		Adam cuion contrafar.
	40	Dieus lur don mal’ aventura !