Bec, Pierre. Burlesque et obscénité chez les troubadours. Pour une approche du contre-texte médiéval. Paris: Stock, 1984.

Code: 558,008 Auteur: Raimon Cornet Genre: Trufa Numero: XXII

A Sant Marcèl d'Albegés, pròp de Salas

I	1	A Sant Marcèl d'Albegés, pròp de Salas,
		Estièi logatz ab un senhor de pèstre,
		Dont fi mon dan d'una tròp bèla garça,
		Que'm fetz esquern, qu'ieu vòlgra que fos arsa,
	5	Ez ieu pendutz, qu'ieu degra tròp mielhs èstre,
		Car non gardièi d'aitals fazendas malas ;
		E dir-vos-ai tot l'esquern per far rire.
II		Ieu amièi leis de bon còr, per vos dire,
		Ez ela mi, segón que fe semblansa,
	10	Si que tot jorn nos baisem d'amor fina ;
		Mas pueis d'un jorn quan li venc en aisina,
		Pres del mieu còrs tròp sobriera venjansa,
		Non sai per qué, mas, segón mon albire,
		Car sol me vi baisar un' autra tosa.
III	15	Après d'un jorn, ab cara fòrt joiosa,
		Se'n venc a mi dins un lòc secretari,
		En mon ostal, qu'ieu près de lieis tenia ;
		Ieu, que la vi, dièi a mon clèrgue via,
		Car cugièi far l'òrde de Sant Macari ;
	20	Mas ela dis : « Un pauc soi vergonjosa ;
		Fe que'm devètz, no'm toquetz d'esta pausa ! »
IV		Ieu fui dolens, a fòr tròp d'àvol causa,
		Que lieis baisant e tocant sas popetas,
		Dormigui tant tro que'n fon ora bassa.
	25	E dir-vos-ai que'm fetz la vils bagassa :
		De flic en flòc ab unas tosoiretas
		Tot lo mieu cap tondèt — vejatz gran bausa ! —
		Pueis anèt se'n ab mos pels en sa borsa.
V		Ressidièi me, pueis cugièi de gran corsa
	30	Far lo mestier, mas lieis non vi ne presi,
		Ni de mos pels non conoigui la fauta ;
		Mas per gran dòl me dièi sus en la gauta,
		E lauzi'n Dieu quar lo cotèl no'm mesi
		Que tròp per lui fora mes en encorsa.
	35	Er vos dirai cum me pres de ma tèsta.
VI		Pueis l'endeman fon de Sant Miquèl fèsta,
		E cugièi dir a las gens granda messa,
		Mas quan me fui revestitz ab ma capa,
		Rizèron tuch e dishèron que'l papa
	40	Degra donar perdons a preveiressa,
		Car m'ac tondut ; pueis feiron lor enquesta
		Quals o pòc far, que tan gent me saup tondre.
VII		Pro fa qui'n va e dos tans qui n'escapa,
		Çò'm cogitièi, quan vi la traidoressa
	45	E l'autra gent que'm menèron tempèsta,
		Qu'ab pauc, de dòl, me cugièi viu rebondre.