Bec, Pierre. Burlesque et obscénité chez les troubadours. Pour une approche du contre-texte médiéval. Paris: Stock, 1984.

Code: 558,022 Auteur: Raimon Cornet Genre: Canso Numero: L

Intrar vuelh ieu guerrejar, si puesc tan

I	1	Intrar vuelh ieu guerrejar, si puesc     tan,
		El camp d'Amor, que lieis, que son arc     ten,
		Que'm vòl aucir, vencerai, car lo     tin
		D'un fals pogés no'm preza, mas que'm     ton
	5	E'm ra de jòi, quan me dègra far     pac
		D'azaut respós, qu'ieu chanti senes     pec
		Del sieu bèl còrs nòbles, que'm dona     pic
		D'amor semblant, mas anc valer no’m     pòc.
II		Dire puesc ben per cèrt que non soi     fals ;
	10	Però ben soi mals e torbatz e     fèls
		D'amor, que'm ten pres e lïat ab     fils
		D'aur e d'argent, ab que reten sos     fòls ;
		E vuelh o tot sufrir, e que'm fos     dans,
		Neis que'm traishés la meitat de las     dens,
	15	Qu'ab bon esper intrar me farà     dins,
		Lo bèl palaitz en que seirà mi     Dòns.
III		Amors non vòl qu'ieu lung temps diga     mal
		De lieis que'm vend malas erbas per     mèl ;
		Ans vòlgra ben que'n fezés chançons     mil,
	20	Sitot mon còrs ab baston fièr e     mòl.
		E doncs trairai lo mieu saber del     trap
		Ont s'èra mes, per defugir al     trep
		Dels trobadors, car mi Dòns es de     trip
		Mout poderós e de gran valor     trop.
IV	25	De ginolhons, mans juntas, lo cap     ras,
		Ai Dieu pregat, que no'm vezia     res,
		Qu'ieu del sieu còrs puesca vezer un     ris,
		Ans que trebalhs tot lo còrs m'aja     ròs ;
		E valrà me, que jòis me'n serà     datz
	30	E que'm rirà nòu vegadas o     dètz
		Alcunas vetz, però ges non m'o     ditz,
		Mas cugi m'o, que de valor es     dotz.
V		Causa non veg de mi Dòns per que'm     fa,
		Grèuge d'amar, que'm ve ja d'aital     fe,
	35	Leial e franc e de coratge     fi
		Vas lieis ondrar ; anc mais aiçò non     fo.
		Mas ieu la vei de prètz e d'onor     mar
		E fons de jòi, dont pes que bona     m’èr,
		E'lh sieu bèl uelh que'm dizon, quan las     mir,
	40	Que'l jòi d'amor, si be'm triga, no'm     mòr.
VI		Monges soi blancs e vuelh passar la     nau
		Del flum de jòi, si ma Ròsa, que     nèu,
		Freid ni calor non tem, m'ensenha'l     niu
		On met sos uòus fin' Amors que'n fai     nòu.