Gisi, Martin. Der Troubadour Guillem Anelier von Toulouse. Vier provenzalische Gedichte . Solothurn: J. Gassmann, Sohn, 1877

Code: 204,002 Auteur: Guillem Anelier de Toloza Genre: Sirventes Numero: II

Ar(a) faráy, sitót no·m platz

I	1	Ar(a) faráy, sitót no·m platz
		Chantár vérses ni chansós,
		Sirventés en son joyós,
		E sai qu’en seraí blasrmátz;
	5	Mas del senhór sui servíre
		Que per nos sufére mártir
		Et en crotz denhét morír,
		Per qu’ieu no·m tem de ver díre.
II		Quar vey que·l temps s’es camjátz
	10	E·ls auzelét(s) de lurs sos,
		E parátge(s) que chai jos,
		E vilás coutz son prezátz;
		Clercx e Francés cuy azíre,
		Qu’ieu per ver vey dreg(z) delír,
	15	E merce(s) e pretz veuzír,
		Dieus me·n do so qu’ieu·n dezíre.
III		Tant es grans lur cobeytátz
		Que dreitúra n’es al jos,
		Et engáns e tracïós
	20	Es dreitz per elhs apellátz:
		Don pretz, dos, solátz e ríre
		Franh, e vezém car tenír
		Los malvátz que ges servír
		Non pódon Dieu, ni ver díre.
IV	25	Per qu’ieu sui al cor irátz,
		Quar aissí·s pert ad estrós
		Per sofrácha d’ómes bos
		Aquést ségles ves totz latz;
		Qu’ieu vey qu’hom met en azíre
	30	Drechúra per fals mentír
		E·l tort ans que·l drech escrír
		E·l mal(s) enáns que·l be(s) díre.
V		Joglár(s) ben son desamátz,
		La flors dels valéns barós,
	35	Cuy cortz, domneyárs e dos
		Plazíon, joys e solátz.
		Qu’er si re als volétz díre,
		Vos pessarán d’escarnír,
		Quar je no·ls pot abellír
	40	Qu’avér; avér lur tolh ríre.
VI		Lo valéns coms, sens fench díre,
		Manté pretz e·s fa grazir,
		D’Astarac, e·l platz servír
		E donár e joy e ríre.