Gisi, Martin. Der Troubadour Guillem Anelier von Toulouse. Vier provenzalische Gedichte . Solothurn: J. Gassmann, Sohn, 1877

Code: 204,004 Auteur: Guillem Anelier de Toloza Genre: Sirventes Numero: IV

Véra mercé[s] e dreitúra sofránh

I	1	Véra mercé[s] e dreitúra sofránh
		En est sécle; car cobeytátz lo franh,
		Q’an li malvátz, on malvestátz s’afranh,
		Per qe bos pretz ab valór no·s refránh;
	5	E sel cui platz que malvestátz non fránha,
		Be·s tainh, qe dreitz e mercés li sofránha,
		Posqe ab enjan sos malvátz cors s’afránha,
		Perqé mi platz c’ab dreitúra·m refránha.
II		Si metéis franh o dámpna e reprén
	10	Sel qu’ab enján gazánha mir’ e pren;
		Gazánh non es, que·l pecát[z] lo reprén.
		Perqué n’es fols qui’n be far no·s enprén,
		Ans qe del tot malvestátz lo perprénda;
		Quar ges nuilhs bes non a podér qe·s prénda
	15	En nuilh hóme on enguán[s] so comprénda,
		Per q’iou am dreg; qui’s vóilha me reprénda.
III		A tot hóme que vuóilha valór, man
		Que díga ver e quetort non demán;
		Car hieu vos jur per ma fe e vos man
	20	Qe per tort far chai valór[s] e remán ;
		Q’aván no vai ni us no la demánda,
		Quar cobitátz quez an, ditz e lur mánda
		Que demándo maínta fálsa demánda
		E téngan nec, si re an decománda.
IV	25	Be l’ai por fol qui ab cobeitátz s’atrái
		E per plus fol qui l’a e no·s n’estrái,
		Car maint[s] fals dig[z] mensongiér[s] se·n retrái
		E malvestátz ez engán[s] qe se·n trai
		E ja no·s pens negúns cap se l’atráia
	30	E qe·s n’emén ab ans qu’el lo retráia
		Qar pueis no·i val plaides c’om hi atráia.
V		En aqést mon estai engáns tan ferm
		Que ges non a podér dreitz lo desferm
	35	Qar li malvátz áman mot fals, e ferm
		Lo manténon per tal qu’el se referm.
		Ez es me greu quar la mort no desférma
		Tot fals home qu’engán vol ni conférma.
		Peró no·m par qu’enguáns sia cáusa férma,
	40	Perqé mos cors en ben far se reférma.
		Al jóve rei d’Aragó qe conférma
		Mercé e dreg e malvestát desférma,
		Vai, sirventés, quar trastót be reférma,
		E nuls engáns dedíns son cor(s) no·s férma.
	45	Hieu am midóns, car m’es capdéls e férma,
		E qi vol pretz avér, ab leis s’aférma.