De Bartholomaeis, Vincenzo. Poesie provenzali storiche relative all'Italia. Volume primo con ventiquattro silografie. Roma: Tipografia del Senato, 1931

[CdT en procés d'incorporació]

Code: 461,164a Auteur: Anonyme Genre: Sirventes Numero: CLVI

Ma voluntatz me mou guerr’e trebalh

I	1	Ma voluntatz me mou guerr’e trebalh,
		Quar ma lengua no retrai la falsura
		Dels fals clergues, per qui maynhta gens falh;
		Quar entre lor mor merces e drechura,
	5	E cobeitatz et ergueihs s’i atura,
		Don lo segles es vengutz en tal talh
		Qu’a penas vey pastoret no tornalh;
		Quar ilh meton en error l’Escriptura;
		Per que la gens el segles si pejura.
II		Eram diran qu’ieu sui hom descrezens,
	10	Quar dic vertat de la lur captenensa;
		Mas ieu cre Dieu e totz sos mandamens,
		Et il mermon lo fruit e la semensa
		Quar del majors fan guerr’e malvolensa;
		. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
	15	E ja d’aisso nom cal esser mentens,
		Que Paradis es mortz, ab lur sabensa,
		En manhtas partz; on ar viu descrezensa.
III		Bem meravelh del Rey dels Castellas
		Per que los cre, quar sa valor an morta:
	20	Qu’ieu vi sazo qu’el era sobeiras,
		E proeza era en lui estorta:
		Ar es desotz per l’ensenha que porta
		De l’Emperi, per cosselhadors vas;
		Salvatge temps, quel non obri sas mas!
	25	Per que Valors de lui si desconforta,
		Quar, s’om li quier, elh fai de colh redorta.
IV		Del Rey Frances, qu’om te per dreiturier,
		Vuelh pauc parlar, quar pauc val e pauc dona,
		Ans per tolre cuid’aver pretz entier;
	30	Per quem desplatz, quil quier per Dieu, perdona;
		Ab aital Rey, cuy Valors non par bona,
		Ni mal aja la Papa, quar sofier
		Qu’om ses razo dezeret cavalier!
	35	Mas elh n’a part, per quel sofrir s’adona:
		E sap o be Tolzan e Carcassona.
V		Al Rey Engles no vuelh mal ni ben dir
		Ni ad autres, qu’ieu poiria rependre,
		Quar anc un jorn nos saubron enardir
	40	Per demandar sos fieus, qu’ont nolh vol rendre;
		Per qu’ieu vuelh far del rey Matfre entendre
		Quels enemics fai gent a frau venir
		E sos amics onrar et enantir;
		Qu’elh sap, pel sieu e per l’autrui, contendre,
	45	E te vencutz clercx, quel volgron deissendre.
VI		Be m’agrada quar ten segur lo sieu,
		Pus de valor ni de dar no s’estranha
		Ni de guerra, per plueja ni per nieu,
		Ans osteja per plans e per montanha;
	50	E, si nuls reys y pert, el ne gazanha;
		E sap o be Toscana, et en brieu
		Ho sabran Grecx, e mais que non dic ieu;
		Per qu’el sieu pretz se cove Alamanha,
		Miels sap baylhir soudadier e companha.
VII	55	Vai, sirventes, al comte Bertolmieu
		E digas li, a cui que sia grieu,
		Qu’elh a bon lau e pretz, cui que sofranha,
		Quar en donar se sojorna es banha.