De Bartholomaeis, Vincenzo. Poesie provenzali storiche relative all'Italia. Volume primo con ventiquattro silografie. Roma: Tipografia del Senato, 1931

[CdT en procés d'incorporació]

Code: 107,001 Auteur: Calega Panzan Genre: Sirventes Numero: CLXIX

Ar es sazos c’om si deu alegrar 

I	1	Ar es sazos c’om si deu alegrar
		E fals clergue plagner lur caimen
		E lur orgueill, q’a durat lonjamen,
		E lur enjan et lur fals predicar;
	5	Ai, desleial! Toscan’e Lombardia
		Fais pecejar et nous dol de Suria!
		Treg’aves lai ab Turcs et ab Persanz
		Per aucir sai Frances et Alamans!
II		Qui sap mentir o falsamen parlar
	10	O sap d’enjan e de galiamen,
		Aqel es faitz legatz tot mantenen;
		E, s’ieu dic ver, als Cremones ben par;
		Mas lur trafecs et lur granz tricharia
		An fag lur cors, segon la profecia;
	15	Qe Dieus non vol plus sufrir lurs enjanz
		E dels Frances vol baissar lor bobanz.
III		Qui vol aucir o qi viu de raubar
		E tost e lieu pot aver salvamen,
		Sol veng’aucir de Crestians un cen;
	20	E qis volgues d’aucir mil esforzar
		Em Paradis, en l’auzor luec, seria;
		Ai, clergue fals! Laissat aves la via
		Els mandamenz qe Dieus fes purs e sanz
		E Moyzes, cant escrius los Comanz.
IV	25	Si saintz Bernartz fos en vid’, alegrar
		Si pogra tost e complir son talen,
		E la Gleiza el primier estamen
		De paupertat vezer, e refutar
		Las vanitatz, si con el tems fazia
	30	De saint Peire, qi los contragz gueria
		E pescava armas e non bezanz,
		E soanet delieg e pres afanz.
V		Al rei Carle degra tostemps membrar
		Con el fon pres ab son frair’ eisamen
	35	Per Sarrazis, e trobet chauzimen
		Assaz meillor qe non pogro trobar
		A Saint Eler, qil forfait non avia,
		Li Cristian, ailas, q’en un sol dia
		Pezejeron Frances petitz e granz
	40	Ni la maire salvet neis sos enfanz!
VI		Son compaire a laissat perjurar
		L’Arcivesque d’un auzor sagramen,
		El Senescalc qui juret falsamen
		L’arma del Rei per los comtes salvar,
	45	Qi son desfait a tort et a feunia;
		Ai, con es fols qis met en sa baillia!
		Per que prec Dieu q’aital Rei dezenanz
		Qe non tenc fes pos ac passatz .VII. anz.
VII		Si don Enrics volgues lo sieu cobrar
	50	Del rei Carle, prestes lil remanen,
		E pois fora pagatz de bel nien;
		Qel Comte fei de Flandres aquitar,
		Qant ac vencut, d’ufan’e de bauzia,
		Qe d’autr’aver sai qe non pagaria;
	55	Q’escars fo coms e reis cobes dos tanz,
		E non preza tot lo mon sol dos ganz.
VIII		Grecs ni Latins non pot ab lui trobar
		Trega ni paz; mas li can descrezen
		De Nucheira l’agron a lur talen;
	60	E podon be: «Bafumet!» aut cridar,
		Qar jes de Dieu ni de sancta Maria
		No i a mostier, que non o suffriria
		L’Apostolis, q’a mes en gran balanz
		La fe de Dieu; don sui meravillanz.
IX	65	L’aut rei Conrat, qi ven per castiar
		Los fals pastors, e liurar a turmen,
		Q’an laissat Dieu per aur e per argen
		E qi del tort fan dreit, qils vol pagar,
		Mantengua Dieus! E lur gran simonia
	70	Confond’en brieu, si qu’en la segnoria
		Torne del Rei los desleials trafanz,
		E qe vencut fassan totz sos comanz!
X		Si don Enrics fo traitz per clercia
		Ni per Frances chiflatz, ben si deuria
	75	Venjar d’amdos, e non esser duptanz
		De baissar els e lur faitz mal estanz.
XI		Lo Rei Conrat e sa gran baronia
		E Gibelis e Veron’e Pavia
		Mantengua Dieus! E Frances e Normanz
	80	Metal desotz, e clergues malananz!