Javascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.comJavascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.comJavascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.com

* Introduction

* Présentation
* Appareil critique
* Traductions

De Bartholomaeis, Vincenzo. Poesie provenzali storiche relative all'Italia. Volume primo con ventiquattro silografie. Roma: Tipografia del Senato, 1931

[CdT en procés d'incorporació]

Code: 461,d Auteur: Anonyme Genre: Narration allégorique-didactique Numero: CLXXXVIII

Compagnon, en pessamen 

    IL «CHASTEL D’AMORS»
I 1
Compagnon, en pessamen 
   
Soi de far un bastimen, 
   
Un chastel cortes e gen,  
    Co iel puesca, sajamen;
  5
Ecvos en comenchamen 
    Per qual mesura er bastitz. 
     
II  
En primer vos sera ditz 
   
Lo chastel com er asitz: 
   
. . . . . . . . . . dousa a la raditz, 
  10
E albres grans e petitz, 
   
. . . gaug, voltas e critz 
    D’aucels, lanquant chanton mais. 
     
III  
Aqestz chastels es mon zais, 
   
Qar hom dedinsz no s’irais: 
  15
Totz temps sera san e gais; 
   
Qe l’hom quez i entra lais 
   
Ni a çoi fi e verais  
    No es pas tan deleichos.
     
IV  
Fe a que es amoros 
  20
De solas e de canchos, 
   
De chantar es engoisos 
   
E de vertutz s’es sonhos; 
   
Don qe hom sa las pros 
    Se be seon belladors. 
     
V 25
Aqestz chastels es d’Amors, 
   
Seinher des autres seinhors, 
   
Que tenon las hautas tors 
   
So son las domnas meillors 
   
C’an lur cor vers amadors 
  30 Qe per lor amor van gai. 
     
VI  
Dinsz aqest chastel no vai 
   
Domna q’am home savai, 
   
Mas tal amic q’i eschai; 
   
E domna dedinsz no vai, 
  35
Se d’amor no es en plai, 
    De fach o d’asentimen. 
     
VII  
Qest chastel hai fat ab sen 
   
Ab grantz costç de juven, 
   
E ab tal enchantamen 
  40
Qe hom nol ve se nol ten 
   
De ditz e de pensamen, 
    C’al totz faitz es finad. 
     
VIII  
De veer son li fossad 
   
El mur son de volontad, 
  45
Et lanqant veson agrad, 
   
E ja no i sera fortad 
   
Qi ab saber nol conbad 
    O ab plaszer, qil sap far. 
     
IX  
Las portas son de parlar 
  50
A l’ensir et a l’entrar; 
   
Qui gen non sab raszonar 
   
Defors li ven a estar; 
   
E las claus son de prejar: 
    Ab cel obron li cortes. 
     
X 55
Dedinsz la clauson q’i es 
   
Son las maszos dels borges 
   
O l’estraing fan lur conres; 
   
So son trop adreitas res: 
   
Joias e anels trames 
  60 Per entresseignas d’amor. 
     
XI  
Lainsz son li vavasor, 
   
Cels qi servon lor seinhor: 
   
Donzellas de gran valor 
   
Q’hom prega per grant douchor 
  65
De son be e de s’onor 
    Aqi o es major atz.
     
XII  
L’autre portals es fermatz 
   
Totztemps d’estar als privatz, 
   
De basars soau donatz, 
  70
No ges com vilana patz; 
   
E, pois aquest es passatz, 
    Pois no i ha nul defensal. 
     
XIII  
Mas qui passa qest fermal 
   
E plus aenant non sal 
  75
A ferir fa res a mal; 
   
E cil qu’i met retenal, 
   
Pois hom en aitan i fal, 
    Non sap gaire pro d’amar. 
     
XIV  
Lainsz se degra soing dar 
  80
Q’hom no l’en puescha gignar 
   
Qi vol la forcha gardar; 
   
Qe, sel pas lassa passar, 
   
Ja pois aenan nol gar, 
    Mais meta l’en chausimen. 
     
XV 85
Dedinsz aqest mandamen 
   
Estan Dolces’e Joven: 
   
D’acugir e de presen 
   
Son, e de respondre gen 
   
E d’atendre convinen,  
  90 Pois ja no i er faills negus.
     
XVI  
Las salas el torn desus 
   
Son de manear los plus 
   
E de jazer en luec clus 
   
Totas nudas ab los nus;  
  95
E las fenestras e l’us 
    Son faitas de bels scemblans.
     
XVII  
Primer li mur fan envans 
   
De gran mal et de afans 
   
Que fan soffrir als amans 
  100
Trosque sajan lur talans; 
   
Quar non l’acoillon enans, 
    Don l’an ben recognogud. 
     
XVIII  
Las chambras son de salud 
   
Al partir qu’el an agud,
  105
E de plaidejar lors drud, 
   
Qan forfaig i es nascud 
   
E de celar car tengud 
    Ester aqi o a luec. 
     
XIX  
Lor celarer e lur coec 
  110
Son tuit de ris e de joec 
   
E de parlar ses ennuec; 
   
Lainsz non cal autre foec 
   
Mas Amor, per q’eu moec 
    Qui lur fai estiu tot l’an. 
     
XX 115
Lainsz non venon ni van 
   
Merchadier ni negosan; 
   
Ne ja re q’i atalan 
   
Hom per aver noi deman, 
   
Mas sol ço qu’es de gran ran, 
  120 Q’aiço tenrian a mal. 
     
XXI  
Mais una gerra mortal  
   
A mari deu no lor val 
   
E a gelos autetral, 
   
E lausengier desleial 
  125
D’Ani-nuou tro a Nadal, 
    Don a li guerr’e estorn.
     
XXII  
Aqest van oscur e morn; 
   
Contra celas, dinsz lo torn, 
   
Conbaton la nueit el jorn; 
  130
Mais non son ges en sojorn, 
   
Qe plus prim q’ab arc d’alborn 
    Lur fan traire lur archiers. 
     
XXIII  
Lainsz an arbalisters 
   
Qui las defendront dals gerrers, 
  135
Voltas e gentz traversers 
   
Qe lanchan als plus parlers 
   
Proverbis e reprovers 
    Ab qe fan mans esbaitz. 
     
XXIV  
E fan escutz d’esconditz 
  140
Ab qes cobron dals maritz, 
   
E lanzas ab fers forbitz 
   
Fan de sacremens plevitz, 
   
Ab qe nafranls plus harditz, 
    Qan ven al majer beson. 
     
XXV 145
Es aicil qi nafr’e pon, 
   
Aplana soau e on, 
   
E, se nul’ira i jon, 
   
Lo plaidejar no es lon, 
   
E fai s’en mal donar son 
  150 Qui pro non sa d’escremir. 
     
XXVI  
Lor osberc son de soffrir 
   
Q’ant, es coven a vestir, 
   
Per manazas, pauc blandir 
   
E per spaven, qil vol dir; 
  155
Pois s’en comenchan garnir, 
    Fan petit per capdellars. 
     
XXVII  
Lor helmes lutzent e clars 
   
Son tot de gent raszonars: 
   
Qant hom las cuida encolpars  
  160
Fan ver menchonjas scemblars 
   
E lur tort si adrechars 
    Qe ja no n’eissira mal.
     
XXVIII  
Lor cotas e lur segnal 
   
Son totas, ieus dirai qal, 
  165
De cortes sen natural; 
   
Aissis veston d’aisso tal 
   
Q’hom re roijad ni fal 
    Noi pod trobar ni veszer. 
     
XXIX  
Qi el chastel pod aver 
  170
Ostal, o puosca caber, 
   
Segur po annar e jaszer; 
   
E ja no li cal temer 
   
Qe re per estraing poder 
    Lai perda de son gadan. 
     
XXX 175
Dinsz lo chastel seguran  
   
Estan cellas a cui tan, 
   
Cui presz ni joi non sofran; 
   
Toz lur sojorn e lur ban 
   
Son ditz e messatge stran 
  180 Qi da loing lur son trames.
    * * *

 

 

Institut d'Estudis Catalans. Carrer del Carme 47. 08001 Barcelona.
Telèfon +34 932 701 620. Fax +34 932 701 180. informacio@iec.cat - Informació legal

UAI