Wolf, George; Rosenstein, Roy. The Poetry of Cercamon and Jaufre Rudel. New York & London: Garland Publishing, Inc, 1983

[CdT en procés d'incorporació]

Code: 112,003a Auteur: Cercamon Genre: Sirventes-Canso Numero: 8

Pus nostre temps comens’a brunezir

I	1	Pus nostre temps comens’a brunezir,
		e li verjan son de lor fuelhas blos,
		e del solelh vey tant bayssatz los rays,
		per que·l jorn son escur e tenebros,
	5	et hom non au d’auzelhs ni chans ni lays,
		per joy d’amor nos devem esbaudir.
II		Aquest’amor no pot hom tan servir
		que mil aitans no·n doble·l gazardos;
		que pretz e joys e tot quant es, e mays,
	10	n’auran aisselh qu’en seran poderos;
		qu’anc non passet covinens ni los frays—
		mas per semblan greus er a conquerir.
III		Per lieys deu hom esperar e sofrir,
		tant es sos pretz valens e cabalos;
	15	qu’anc non ac suenh dels amadors savays,
		de ric escas ni de paubr’ergulhos;
		qu’en plus de mil non a dos tan verays
		que fin’amors los deya obezir.
IV		Ist trobador, entre ver e mentir,
	20	afollon drutz e molhers et espos,
		e van dizen qu’amors vay en biays,
		per que·l marit en devenon gilos,
		e donas son intradas em pantays;
		cuy mout vol hom escoutar et auzir.
V	25	Sist sirven fals fan a plusors gequir
		Pretz, e Joven elonhar ad estros,
		don Proeza no cug que sia mais,
		qu’Escassedatz ten las claus dels baros;
		manhs n’a serratz din la ciutat d’Abays,
	30	don Malvestatz no·n layssa un yssir.
VI		Ves manhtas partz vey lo segle fallir,
		per qu’ieu n’estauc marritz e cossiros
		que soudadiers non truep ab cuy s’apays,
		per lauzengiers qu’an bec malahuros,
	35	qui son pejor que Judas, que Dieus trays:
		ardre·ls degr’om e totz vius sebellir!
VII		Nos no·ls podem castiar ni cobrir;
		tollam nos d’elhs, e Dieus accoselh nos,
		q’us joys d’ amor me reverdis e·m pays,
	40	e puesc jurar qu’anc ta bella no fos;
		petit la vey, mas per ella suy gays,
		e jauzions, e Dieus m’en do jauzir.
VIII		Ara·s pot hom lavar et esclarzir
		de gran blasme, silh que son encombros;
	45	e si es pros, yssira ves Roays,
		e gurpira lo segle perilhos;
		et ab aitan pot si liurar del fays
		qu’assatz en fai trabucar e perir.
IX		Fagz es lo vers, e non deu veillezir,
	50	segon aisso qe monstra la razos,
		q’anc bon’amors non galiet ni trais;
		anz dona joi als arditz amoros.
X		Cercamonz diz: qi vas amors s’irais,
		meravill’es com pot l’ira suffrir;
	55	q’ira d’amor es paors et esglais,
		e no·n pot hom trop viure ni murir.