Appel, Carl. Bernart von Ventadorn, seine Lieder, mit Einleitung und Glossar. Halle a. S.: Verlag von Max Niemeyer, 1915.

Code: 070,040 Auteur: Bernart de Ventadorn Genre: Canso Numero: XL

Can lo boschatges es floritz

  

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

   

I	1	Can lo boschatges es floritz
		e vei lo tems renovelar
		e chascus auzels quer sa par
		e·l rossinhols fai chans e critz,
	5	d’un gran joi me creis tals oblitz
		que ves re mais no·m posc virar.
		noih e jorn me fai sospirar,
		si·m lassa del cor la razitz.
II		Per midons m’esjau no-jauzitz,
	10	don m’es l’afans greus a portar,
		qu’e·m perdrai per leis gazanhar,
		et er li crims mout deschauzitz.
		las ! que farai ? com sui träitz,
		si s’amor no·m vol autreyar !
	15	qu’eu no posc viure ses amar,
		que d’amor sui engenöitz.
III		Ar sui de leis trop eissernitz !
		lenga, per que potz tan parlar ?
		que de menhs me sol acuzar
	20	si que·m sui per las dens feritz.
		que·m n’es si fer s’eu sui delitz ?
		ja no trobara, li m’ampar ;
		mas ab doutz sentir d’un baizar
		for’eu tost d’est mal resperitz !
IV	25	En greu pantais sui feblezitz
		per leis cui Beutatz volc formar,
		que, com Natura poc triar,
		del melhs es sos cors establitz :
		los flancs grailes et escafitz,
	30	sa fatz frescha com roza par,
		don me pot leu mort revivar.
		dirai com ? no sui tan arditz.
V		De tal dousor sui replenitz,
		can de prop la posc remirar,
	35	c’a totz jorns vei lo meu sobrar,
		ta fort sui de s’amor techitz ;
		e·l freis es tals, qu’e·n sui marritz,
		can la vei de me deslonhar,
		que·l focs que m’en sol eschaufar,
	40	fug, e remanh escoloritz.
VI		Lo bes e·l mals sia·lh grazitz,
		pos de me denha sol preyar. —
		ara folei de trop gabar
		et es dreihs qu’en fos desmentitz !
	45	domna, no·us pes si·lh lenga ditz
		so c’anc mos cors no poc pessar,
		tatz, bocha ! nems potz lengueyar,
		et es t’en grans mals aramitz.
VII		Autz es lo pretz qu’es cossentitz,
	50	car sol me denhet saludar.
		moutas merces ! Deus la·n ampar ! —
		del plazer me sui engrevitz.
		totz l’autre bes m’es si frezitz
		que no·m valgra·n merce clamar.
	55	clama·l cors que no pot cessar ;
		et apres m’es parlars falhitz.
VIII		Domna, s’eu fos de vos auzitz
		si charamen com volh mostrar,
		al prim de nostr’ enamorar
	60	feiram chambis dels esperitz
		azautz sens m’i fora cobitz,
		c’adonc saubr’ en lo vostr’ afar
		e vos lo meu, tot par a par,
		e foram de dos cors unitz !
IX	65	Ai ! can brus sui, mal escharnitz !
		qu’eu no posc la pena durar,
		de tal dolor me fai pasmar.
		car tan s’amistat m’esconditz !
		ab bel semblan sui en träitz.
	70	que·m val ? res no·m pot chastiar !
		mortz venh’ a sel qui·m vol blasmar
		qu’eu no l’am mortz e sebelitz !
X		Car forsatz m’en part e marritz,
		leu m’auci, mas greu fui noiritz,
	75	tal ira·m sen al cor trenchar,
		car me mor e volh trespassar,
		mas ses leis no serai gueritz !