Javascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.comJavascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.comJavascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.com

* Estudi introductori
* Bibliografia de l'edició
* Rimari
* Observacions

* Davantal
* Bibliografia
* Testimonis
* Aparat crític
* Notes
* Traduccions
* Imatges

 

Cots, Montserrat. Las poesías del trovador Guillem de Cabestany. "Boletín de la Real Academia de Buenas Letras de Barcelona", 40 (1985-1986), pp. 227-330.

Cots, M., "Notas históricas sobre el trovador Guillem de Cabestany" > CdT: Observacions

Codi: 213,001a Autor: Guillem de Cabestaing Gènere: Canso Número: IX

 

Al plus leu q'ieu sai far chanssons

I   Al plus leu q'ieu sai far chanssons,
         cum cel que daur'et estaigna,
    m'i empren eras, mas doptos
         sui que sabers no·m sofraigna.
  5 Mas per tal mi platz essaiar
    cum leu chanssoneta fezes,
    car so chant'om mais q'es meins car,
    per q'eu vau planan mon chantar
    d'escurs digz c'om leu apreses.
     
II 10 Lonc temps ai amat en perdos,
         non puosc sofrir no me·n plaigna,
    e non sai per cals ochaios;
         mas ben esperan gazaigna,
    per q'eu n'aten —mas tart me par!—
  15 que lieis que m'es del cor plus pres
    fass'Amors tant homiliar
    qe·m don joi; car no·m pot vedar
    q'eu no l'am ia ill no·m ames.
     
III   Ges d'amar lieis un an o dos
  20      no·m plaing, sitot m'es estraigna,
    c’oras, jorns e temps e sazos
         mas Amors tem qe·m soffraigna.
    C’anc, puois la vi, per nuill pensar
    non fo q'inz el cor no m'estes
  25 sos semblans, per q'eu la vi clar
    car ella·m fetz pels huoills passar
    sa beutat que totz temps mires.
     
IV   Soven remire sas faissos,
         c'Amors mi ten en greu laigna,
  30 e no·m par ni non cre c'anc fos
         vas ren de mala compaigna
    mas vas me, que jes desamar
    non la puosc per dan qe·n preses;
    qe·l mals m'es doutz a sofertar
  35 per qe·l bes m'es a merceiar
    q'ieu n'aten; mas no m'o tardes!
     
V   De lieis servir sui voluntos
         c'al meins aitan cuiz me·n taigna;
    qez en mains luecs es servirs bos.
  40      Eras n'ai trop dig, remaigna!
    C'ab un fil de son mantel var,
    s'a lieis fos plazen qe·m dones,
    mi feira plus jauzen estar
    ancar mais que non pogra far
  45 autra del mon c'ab si·m colgues. 
     
VI   Fis amics desaventuros,
         ab pauc de joi, ses mesclaigna,
    messongiers de messonjas blos,
         esqius plus c'auzels de saigna,
  50 com per vendre e per donar
    vos sui estatz e, si·us plagues,
    degra ab vos merce trobar.
    Dompna, pois als no·m voletz far,
    sofretz qe·us vis e qe·us preies!
     
VII 55 Chanssos, tu m'iras saludar
         cella qui m'es del cor plus pres
    e diras li senes doptar
         q'ieu cuich Malleon domesgar
    plus leu d'un falcon yslandes.
     
VIII 60 [N'Enveiatz, eu sai tan d'amar
    que miels dezir e miels tenc car
    e miels am d'ome qu'anc nasques.]

 

 

Institut d'Estudis Catalans. Carrer del Carme 47. 08001 Barcelona.
Telèfon +34 932 701 620. Fax +34 932 701 180. informacio@iec.cat - Informació legal

UAI