Appel, Carl. Bernart von Ventadorn, seine Lieder, mit Einleitung und Glossar. Halle a. S.: Verlag von Max Niemeyer, 1915.

Codi: 070,042 Autor: Bernart de Ventadorn Gènere: Canso Número: XLII

 

Can vei la flor, l'erba vert e la folha

I	1	Can vei la flor, l’erba vert e la folha
		et au lo chan dels auzels pel boschatge,
		ab l’autre joi, qu’eu ai en mo coratge,
		doblamos jois (1) e nais e creis e brolha ;
	5	e no m’es vis c’om re poscha valer,
		s’eras no vol amor et joi aver,
		pus tot can es s’alegr’ e s’esbaudeya.
II		Ja no crezatz qu’eu de joi me recreya
		ni·m lais d’amar per dan c’aver en solha,
	10	qu’eu non ai ges en poder que m’en tolha,
		c’amors m’asalh, que·m sobresenhoreya ;
		e·m fai amar cal que·lh plass’, e voler ;
		e s’eu am so que no·m deu eschazer,
		forsa d’amor m’i fai far vassalatge ;
III	15	Mas en amor non a om senhoratge,
		e qui l’i quer, vilanamen domneya,
		que re no vol amors qu’esser no deya ;
		paubres e rics fai amdos d’un paratge ;
		can l’us amics vol l’autre vil tener,
	20	pauc pot amors ab ergolh remaner,
		qu’ergolhs dechai e fin’ amors capdolha.
IV		Eu sec cela que plus vas me s’ergolha,
		e cela fuih que·m fo de bel estatge,
		c’anc pois no vi ni me ni mo messatge
	25	(per qu’es mal sal que ja domna m’acolha) ;
		mas dreih l’en fatz, qu’eu m’en fatz fol parer,
		car per cela que·m torn’ en no-chaler,
		estauc aitan de leis que no la veya.
V		Mas costum’ es tostems que fols foleya,
	30	e ja non er qu’el eis lo ram no colha
		que·l bat e·l fer, per c’ai razo que·m dolha,
		car anc me pres d’autrui amor enveya ;
		mas, fe qu’eu dei leis e mo Bel-Vezer,
		si de s’amor me torn’ en bon esper,
	35	ja mais vas leis no farai vilanatge.
VI		Ja no m’aya cor felo ni sauvatge,
		ni contra me mauvatz cosselh no creya,
		qu’eu sui sos om liges, on que m’esteya,
		si que de sus del chap li ren mo gatge ;
	40	mas mas jonchas li venh a so plazer,
		e ja no·m volh mais d’a sos pes mover,
		tro per merce·m meta lai o·s despolha.
VII		L’aiga del cor, c’amdos los olhs me molha,
		m’es be guirens qu’eu penet mo folatge,
	45	e conosc be, midons en pren damnatge
		s’ela tan fai que perdonar no·m volha.
		pois meus no sui et ilh m’a en poder,
		mais pert s’ela qu’eu el meu dechazer ;
		per so l’er gen, s’ab son ome plaideya.
VIII	50	Mo messatger man a mo Bel-Vezer,
		que cilh que·m tolc lo sen e lo saber,
		me tol midons e leis, que no la veya.
(IX.		Amics Tristans, car eu no·us posc vezer,
		a Deu vos do, cal que part que m’esteya.)

 

 

Fußnoten:

1) l. poya mos chans? (↑)