Javascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.comJavascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.comJavascript DHTML Drop Down Menu Powered by dhtml-menu-builder.com

* Introduction
* Notice Bibliographique
* Vocabulaire
* Observations

* Présentation
* Bibliographie
* Témoignage
* Appareil critique
* Notes
* Traductions
* Images

Boni, Marco. Sordello, Le poesie. Nuova edizione critica con studio introduttivo, traduzioni, note e glossario. Bologna: Palmaverde, 1954.

Code: 437,025 Auteur: Sordel Genre: Sirventes Numero: XX

Puois no·m tenc per pajat d'amor

I
1
Puois no·m tenc per pajat d’amor
   
e·m sobra raisos de maldir,
   
en abans qe vegna pascor
   
voigll faire u serventes ausir,
 
5
     e luoc de ver mesatge
   
qe·m dig’als tres deseretatç
   
qe puois om es desvergognatç
   
     tan, qe dintç son corage
   
non tem aunir, [vius] desonratç
 
10
val trop mentç qe mortç soteratç.
     
II
 
Desonratç ab pauc de valor
   
viu tutç, homs, puois si laisa aunir
   
ni deseritar ses clamor,
   
[ni] ses demanes contradir;
 
15
     e s’enten mon lengagie
   
nostre rei[s] d’Aragon, be·m platç
   
car gient es Amilhau cobratç,
   
     q’el ac [ab] vasalagie;
   
mas no·n fun aunitç ni blasmatç,
 
20
ni·n pres trega, ni·n guret patç. 
     
III
 
Qan ves de Belcaire la tor
   
lo coms ben si deu esgausir
   
de Tolsan, car a grant onor
   
a cobrat l’intrar e l’iscir.
 
25
     Pero dedintç l’estagie
   
dison encar, si be·l desplatç:
   
«Beu sire, per qe·us conortatç?»
   
     A·l conort del salvagie
   
lo coms qi gia fon ducs clamas,
 
30
mas non es entier[s] lo comtatç. 
     
IV
 
Be·m plai del comte mon segnor
   
car li vei la renda cuglir
   
del port de Marsili’ a onor;
   
mas al comte la fes tenir
 
35
     l’autr’an, al gran pasagie,
   
de Tolsan, per qe n’es seçatç,
   
e mos segner en viu onratç.
   
     Leu revenra·l damagie,
   
puois a l’egleiça s’es iratç,
 
40
ni qier perdon de sos pecatç. 
     
V
 
Car lui ne[m]bri la desonor
   
qe lur fai malvastaç sufrir,
   
de tutç treis n’aurai desamor;
   
ma[s] sol Dieu[s] gart lieis cui desir,
 
45
     qe ten mon cor en gage,
   
tutç om, per q’en si’airatç,
   
de mon dan voigll sia preiatç;
   
     e se dic nul oltragie,
   
fai m’o dir lo pretç e·l rictatç
 
50
de lieis a cui [eu] me soi datz.
     
VI
 
Plasentç dompna, cui me sui datç,
   
gais viu per vos et enveatç,
   
     cant pens c’ab alegragie
   
serai encar per vos amatç,
 
55
si gia·us prent d’amar volontatç.

 

 

Institut d'Estudis Catalans. Carrer del Carme 47. 08001 Barcelona.
Telèfon +34 932 701 620. Fax +34 932 701 180. informacio@iec.cat - Informació legal

UAI