Coulet, Jules. Le troubadour Guilhem Montanhagol. Toulouse: Imprimerie et Librairie Édouard Privat, 1898.

Codi: 225,010 Autor: Guilhem de Montanhagol Gènere: Canso Número: X

 

Nulhs om no val ni deu esser prezatz

I	1	Nulhs om no val ni deu esser prezatz,
		S'aitan quan pot en valor non enten;
		Quom deu valer segon qu'es sa rictatz,
		O sa vida no·lh fai mas aunimen.
	5	Donc qui ben vol aver valor valen
		Aj’ en amor son cor e s'esperansa,
		Quar amors fay far ricx faitz d'agradansa
		E fay ome vieure adrechamen
		E dona joy e tol tot marrimen.
II	10	Mas ieu no tenc que si’ enamoratz
		Cel qu'en amor vay ab galiamen;
		Quar non ama ni deu esser amatz
		Om que sidons prec de nulh falhimen,
		Qu'amans non deu voler per nulh talen
	15	Ren qu'a sidons tornes a desonransa,
		Qu'amors non es res mas aysso qu'enansa
		So que ama e vol ben lialmen,
		E qui·n quier als, lo nom d'amor desmen.
III		Pero anc mi no sobret voluntatz
	20	Tan qu'ieu volgues nulh fait desavinen
		De la bela a cui mi sui donatz,
		Ni tenria nulh plazer per plazen
		Qu'a lieis tornes a negun vilimen,
		Ni·m poiria per re dar benauansa
	25	De re qu'a lieis tornes a malestansa:
		Quar fis amans deu voler per un cen
		Mais de sidons que·l sieu enantimen.
IV		Mas amans dregz non es desmezuratz,
		Enans ama amezuradamen,
	30	Quar entre·l trop e·l pauc mezura jatz:
		Estiers non es mezura, so enten,
		Anz notz quascus amans, e, quar no i men,
		Siegua m'estern' e franha fals usansa,
		Que·lh fals aman meron la fals’ amansa,
	35	E, qui dreg sec, Dieus tot be li consen,
		O tart o temps sivals al finimen.
V		Mas ges li pro, el temps que n'es passatz,
		No cercavon d'amor mas l’onramen,
		Ni las donas en cuy era beutatz
	40	No feiron fait per re desavinen:
		Pero eron elas e elh valen,
		Quar quecx ses als entendi' en onransa.
		Mas ara es pretz tornatz en balansa,
		Que·lh amador an autr' entendemen,
	45	Don sortz blasmes e dans a manta gen.
VI		Eras seray per totz los mais blasmatz
		Dels amadors d'aquest castiamen
		E per celas on renha falsetatz,
		Quar an lur cor en so qu'ieu lur repren.
	50	Mas parsoniers es del mal, qui·l cossen,
		E totz om bos a de tot mal pezansa,
		E·l savis deu gardar lo fol d'erransa,
		Per qu’ieu casti cels qu'amon falsamen,
		E si peza a lur, a mi es gen.
VII	55	Als Castellas fai Dieus tan d'onramen
		Que totz temps an rei de pretz et d'onransa
		E·l mielhs del mon, mas er n'an melhoransa,
		Qu'el es joves de jorns e vielhs de sen,
		A cui platz mai donars qu'a sel que pren.