Ricketts, Peter T. Les poésies de Guilhem de Montanhagol, troubadour provençal du XIIIe siècle. Toronto: Pontifical Institute of Mediaeval Studies, 1964. Code: 225,010 Auteur: Guilhem de Montanhagol Genre: Canso Numero: XI Nulhs hom no val ni deu esser prezatz I 1 Nulhs hom no val ni deu esser prezatz s’aitan quan pot en valor non enten ; qu’om deu valer segon qu’es sa rictatz o sa vida no·l fai mas aunimen. 5 Doncs qui ben vol aver valor valen ay’en amor son cor e s’esperansa, quar amors fai far ricx faitz d’agradansa e fai home viure adrechamen e dona joi e tol tot marrimen. II 10 Mas ieu non tenc que si’enamoratz cel qu’ad amor vay ab galiamen; quar non ama ni deu esser amatz hom que sidons prec de nulh falhimen, qu’amans non deu voler per nulh talen 15 ren qu’a sidons tornes a deshonransa ; qu’amors non es res mas aysso qu’enansa so que ama e vol ben lialmen, e qui·n quier als lo nom d’amor desmen. III Pero anc mi no sobret voluntatz 20 tan qu’ieu volgues nulh faich desavinen de la bella a cui me sui donatz, ni tenria nulh plazer per plazen c’a lieis tornes a negun vilimen, ni·m poiria per ren dar benanansa 25 de ren qu’a lieys tornes a malestansa ; quar fis amans deu voler per un cen mais de sidons que·l sieu enantimen. IV Mas amans dreitz non es desmezuratz, enans ama amezuradamen ; 30 car entre·l trop e·l pauc mezura jatz : estiers non es mezura, s’o enten, anz notz quasqus amans e, quar no i men, segur estei e franha fals’usansa que·ls fals aman menon la fals’amansa; 35 e qui dreg sec, Dieus tot ben li cossen, o tart o temps, sivals al finimen. V Car ges li pro, el temps que n’es passatz, non cercavon d’amor mas l’onramen, e las dompnas en cui era beutatz 40 non feiron faich per ren desavinen : per so eron elas e elh valen, quar quecx sivals entendi’en honransa. Mas ara es pretz tornatz en balansa, que·l amador an autr’entendemen 45 don sortz blasmes e dans a manta gen. VI Era serai per totz los mais blasmatz dels amadors d’aquest castiamen e per celas on renha falsetatz, que an lur cor en so qu’ieu lor defen. 50 Mas parsoniers es del mal, qui·l consen, e totz hom bos deu destorbar pezansa e·l savis deu lo fol tornar d’erransa : per qu’ieu chasti cels qu’amon falsamen, e si peza a lur, a mi es gen. VII 55 Als Castellas fai Dieus tant d’onramen que totz temps an rei de pretz e d’onransa, e·l miells del mon, mas er n’an melhoransa qu’el es joves de jorns e vielhs de sen, a cui platz mais donars qu’a sel que pren.
Ricketts, Peter T. Les poésies de Guilhem de Montanhagol, troubadour provençal du XIIIe siècle. Toronto: Pontifical Institute of Mediaeval Studies, 1964.
Code: 225,010 Auteur: Guilhem de Montanhagol Genre: Canso Numero: XI
Nulhs hom no val ni deu esser prezatz
Institut d'Estudis Catalans. Carrer del Carme 47. 08001 Barcelona. Telèfon +34 932 701 620. Fax +34 932 701 180. informacio@iec.cat - Informació legal